Mgr. Manning.
Mgr. Henry-Edward Manning, aartsbisschop van Londen en nu tot kardinaal verheven, is in 1808 geboren te Totteridge, in het graafschap Hertford, en de zoon van William Manning, oud-lid des Parlements. Ten gevolge van zijnen stand in de samenleving, werd hij ook volgens dezen opgevoed, en na de aristocratische school van Hanon bezocht te hebben, ging hij in 1827 over naar de hoogeschool van Oxford.
In 1830 werd de jonge Manning in het Merton-college aangenomen. In 1833 werd hij geplaatst te Lavington, in het graafschap Sussex, en kondigde een aantal sermoonen af, die erg in den smaak vielen. In 1840, zegt de Dictionnaire des Contemporains, werd de heer Manning tot het aartsdiaconaat van Chichester verheven.
De protestantsche Manning werd van lieverlede puseïst, een godsdienstig stelsel dat in vele punten naar het Katholicism overhelt. Van het Oxfordsche puseïsm ging hij dan ook, evenals zoovele doorzichtige geesten, in 1851 tot het Katholicism over, werd door kardinaal Wise man priester gewijd en ging in Rome de godgeleerdheid bestudeeren.
In 1854 vinden wij hem in Engeland terug, waar hij, van dat oogenblik, ijverig tot verspreiding van de katholieke leer werkte, van welke Engeland, door de politieke kuiperijen en de dwalingen van Hendrik VIII en Elisabeth, was afgewend.
Beurtelings werd de priester Manning prevoost van het kapittel van Westminster, huisprelaat van Z.H. en in mei 1865, na het overlijden van kardinaal Wiseman, aartsbisschop van Londen.
Mgr. Manning heeft sinds dien, in den grooten strijd tegen het Anglikanism en ten voordeele van het Katholicism, immer de eerste op de bres gestaan. Het tijdelijk gezag van de Pausen, de onfeilbaarheidsverklaring in het laatste concilie, vonden in hem een verlichten verdediger.
In die verdediging stond pen en woord hem ten dienste, en, in dit laatste geval, deinsde Mgr. Manning zelfs niet achteruit voor het beroepen van meetings, volgens de engelsche manier.
Een aantal brochures, godsdienstige en andere werken van aanzienlijken omvang, zijn van zijne hand bekend. Verscheidene dezer geschriften hebben de eer der vertalingen genoten.