Een Christus van Bonnat.
De heer Bonnat is een voortreffelijk schilder, een meester zoo men wil, maar die, ten gevolge der strekking zijner verstoffelijkte school, zich met geene geestelijke onderwerpen moest bezig houden.
De logge vormen, de onedele keus in de gelaatstrekken komen immers niet overeen met den verheven en idealen geest van het Christendom, aan hetwelk de kunstenaar zelfs de reinste en de edelste aller figuren, die des Zaligmakers, ontleent.
De schildering van Bonnat is soms zoo krachtig, dat Ribeira ze hem zou benijd hebben; dat lichaam van den gekruiste is verschrikkelijk, ijselijk van waarheid. Het moet den aanschouwer doen sidderen, doch die figuur is geen Christus, dat is de Godmensch niet. Het is een ruw, een uit de lage klasse des volks gekozen model. Het zou een der moordenaars kunnen zijn - ook het I.N.R.I. past daar boven niet.
Te dezer gelegenheid moeten wij eene opmerking maken, die velen uit het oog verliezen: sommige kunstenaars trachten de aangenomen types der godsdienstige figuren naar goedvinden te veranderen. Welnu, dat is eene dwaling: er zijn typen aangenomen, die geene verandering dulden, omdat de geloovige ze alsdan niet meer herkennen kan.
Overigens, wij zien bij onze hedendaagsche kunstenaars nog geene dier scheppingen, welke de oudere, de reeds sedert eeuwen aangenomene, behoorlijk kunnen vervangen.
Auteursrechtvrij