De Belgische Illustratie. Jaargang 7

Etiquette aan het hof.

De heer de Cassagnac deelde onlangs een recht vermakelijk tafereel meê over de dwaze etiquette, welke weleer aan het hof van Frankrijk in voege was. De koning, opgestaan zijnde, deed alleen zijne pantoffels aan; maar als hij zijn kamerrok aantrok, werd de aanwezigheid van den groot-kamerheer vereischt.

De grootmeester der garde-robe trok den koning de rechterkous en den rechterschoen aan; den eersten kamerknecht kwam dat recht voor den linkervoet en het linkerbeen toe. Op dat oogenblik kwamen diegenen de kamer binnen, welke de zoo benijde entrées hadden.

Als de koning het daghemd op den schouder had hangen en hij half gekleed was, hielden twee kamerknechts, rechts en links van zijnen leuningstoel geplaatst, zijn kamerrok in de hoogte, om alzoo Sire te verbergen terwijl hij zijn nachthemd verliet. De eerste kamerknecht hield den rechter- en de eerste knecht der garde-robe, hield den linker- mouw vast.

Had de koning zjn hemd aan, dan stond hij op en de meester der garde-robe hielp hen zijne kousen optrekken. De knechten der garde-robe brachten hem degen, vest en blauwen cordon. Een andere knecht bood het justaucorps den grootmecster aan, die Zijne Majesteit in het aantrekken behulpzaam was.

[p. 60]

De gewone stijver reikte den meester der garde-robe den halsdas over; deze deed hem den koning aan; doch de koning zelf knoopte den das, waarop de stijver hemdsband en halsdas behoorlijk schikte. Ook deze ambtenaar maakte de manchetten en de diamanten aan de hemdsboorden vast.

ESDRAS DE WET VOORLEZEND, NAAR G. DORE.

Was het kleed nieuw, dan kwam de eer, het den koning aan te bieden, den kleermaker toe; doch in de gewone gevallen werd dit door den grootmeester der garde-robe gedaan. Eindelijk bracht een knecht dezer laatste, drie zakdoeken op eene vergulde schotel. De koning nam den zakdoek dien hij verkoos, en de groot-kamerheer reikte hem zijn horlogie en verdere juweelen over.

Voorwaar, men moest, onder opzicht van toilette, niet verlangen ko-

[p. 61]

ning te zijn. Maar nog wonderlijker, we zouden schier zeggen, gekker was de wijze waarop de koning dronk.

HET ROUWBBKLAG.

Op tafel stond er uoch glas, noch wijn voor den koning. Als Zijne Majesteit wilde drinken, riep de schenker a boire pour le roi. Dan, na voor den koning eene buiging gemaakt te hebben, ging hij naar het buffet, waar de opperschenker hem een gouden bord gaf, waarop een overdekt glas en twee karaffen vol wijn en water stonden. De schenker, voorafgegaan door den opperschenker en gevolgd door den hulpschenker, keerde naar den koning terug, en alle drie maakten eene tweede buiging.

De dienende edelman nam de twee karaflen en goot een weinig water

[p. 62]

en wijn in eene vergulde tas, die de opperschenker in de hand hield. Deze deed de helft van den inhoud in eene dergelijke tas gieten en dronk; de edelman, zich tot den koning wendende, dronk de eerste tas ledig.

Dan volgde eene derde buiging en men bood Sire het schenkbord aan. De koning schonk zelf in, en dronk - wij waren genegen te zeggen, dronk zelf. Na gedronken te hebben, liet de edelman het deksel vallen, maakte eene vierde buiging, gaf het bord aan den opperschenker terug en deze plaatste het andermaal op het buffet.

Om te drinken moest de koning dus twee processiën van de tafel naar het buffet en van het buffet naar de tafel, en daarenboven vier reverencies onderstaan. Die twee processiën, heen en weêr, werden opgevolgd door eenen garde-de-corps, met het musket op den schouder. Kan men wel een grooter plaagduivel bedenken dan de etiquette? Gelukkig voor de koningen, is zij aan het hof eenvoudiger en burgerlijker geworden.