Verkenners des nachts.
De teekenaar de Neuville heeft ons meer dan een tooneel uit het soldatenleven, met eene treffende waarheid, weêrgegeven. Wie herinnert zich de prachtige teekening de laatste kogels niet! Vandaag levert hij ons de verkenners (éclaireurs), die des nachts eene rivier overtrekken. De trompetter zit voor op de schuit; de officier staat recht en, men ziet het, hij ten minste peilt met een waakzaam oog de verte. De overige soldaten zitten en liggen, met die den Franschman kenmerkende zorgeloosheid.
De éclaireur werd in de 17e eeuw enfant perdu, in de 18e découvreur geheeten en in onze dagen draagt die soldaat den eerst gezegden naam. In de 17e eeuw noemde men de verkenners te paard, carabins. In den jare 1840 werd in het fransche leger een gansch bijzonder korps, onder den naam van éclaireurs, gevormd; zij waren gewapend met karabijnen van verre dracht. Als men ziet hoe de éclaireurs in dat land gansch eigenaardig werden ingericht, zou men er uit moeten besluiten, dat in het fransche leger deze dienst ook zeer uitmuntend gedaan werd.
Welnu, wanneer men het Gedenkboek van den Oorlog 1870-71 wil nagaan, zal men schier bij iederen voornamen marsch bemerken, dat destijds de dienst der verkenning allerellendigst werd verricht en de fransche bataillons, juist bij gebrek aan die maatregels, meer dan eens werden overrompeld.
De verkenner bezet eene hoogst noodwendige en onmisbare plaats in de trekkende legers en konvooien. In ieder geval moeten deze door hen worden vooraf gegaan, opgevolgd, rechts en links worden bezet. De uhlaan - de ruiter, die in het duitsche leger de rol van éclaireur vervult - is, zegt een duitsch schrijver te recht, de voelhoorn der armee; een fransch schrijver noemt den verkenner het oog en het oor van de legermacht.
Beiden zeggen de waarheid; het geluk van eenen veldslag is niet zelden te danken aan den spoed en de nauwgezetheid, waarmeê de verkenner den hem opgedragen last volvoert. In het duitsche leger werd die dienst op eene bewonderenswaardige wijze verricht, en de uhlanen vooral, hebben zich juist daardoor een grooten naam in de militaire geschiedenis verworven.