De Belgische Illustratie. Jaargang 6

Edw. Coremans, Volksvertegenwoordiger van Antwerpen.

De heer Coremans, wiens portret wij verder meêdeelen, is de voorsteller in de Kamer van de befaamd geworden Wet-Coremans, waardoor aan den Vlaming, voor de tribunalen zijns lands, eindelijk in zekeren zin werd recht gedaan; waardoor hij, kortom, niet meer zal gevonnisd worden in eene taal, welke hij niet verstaat.

Coremans werd den 1 Februari 1835 te Antwerpen geboren. Hij volgde, als jongeling, de lessen van het koninklijk Atheneum en verwierf in de rhetorica den zoogezegden prix d'honneur. In 1859 bekwam hij aan de hoogeschool van Luik, den titel van doctor in de letteren en wijsbegeerte.

In zijne vaderstad teruggekeerd, bekleedde, van 1860 tot 1862, de verdienstelijke man, in het Hooger Handelsgesticht, de plaats van répétiteur van den cursus voor staathuishoûkunde en die van leeraar van fransche taal en geschiedenis in den voorbereidenden cursus.

Middelerwijl zette Coremans zijne privaat-studiën voort en legde op eene voortreffelijke wijze zijne exaam in de rechten (eerste doctoraat) af. In 1862 naar de hoogeschool teruggekeerd, volgde hij te Brussel de leergangen van het tweede doctoraat en promoveerde glansrijk in November 1863.

Aan de balie van Antwerpen plaats genomen hebbende, was Coremans de eerste die tegen vele oude vooroordeelen, betreffende het vlaamsch, inging. Hij voerde ook het woord in de volkstaal en deed dit met schitterenden uitslag.

Vlaming in den vollen zin des woords, nam hij deel aan het stichten van den Nederduitsche Bond, waarvan hij in 1861 de eerste secretaris en later tweemaal voorzitter was.

[p. 35]

Toen de Meeting volop meester was, moest de talentvolle pleiter noodwendig in het oog vallen. In 1864 werd hij tot lid van den Provincialen Raad van Antwerpen gekozen; in 1866 werd hij lid des gemeenteraads en toen, door het overlijden van graaf du Bois-d'Aissche, eene plaats in de Kamer openviel, bood men deze den heer Coremans aan.

In den raad van provincie en gemeente, voerde Coremans immer en altijd het woord in het vlaamsch, en stond alom pal voor het miskend taalrecht. In 1864 was hij een der ijverigste verdedigers van het voorstel: waardoor de verordeningen der provincie voortaan in het Vlaamsch uitgevaardigd en als officieel zouden erkend worden; verder dat niemand beambte der provincie worden kon, zonder de vlaamsche taal machtig te zijn.

In de Kamer voerde de heer Coremans herhaalde malen met talent het woord, over de vlaamsche rechten. Het beroemde wets-voorstel, waarvan wij hooger spreken, dagteekent van 1872, de beraadslaging en stemming over hetzelve hadden in Juli en Augustus 1873 plaats. Dit voorstel heeft den naam van den representant heinde en ver, zelfs tot in het buitenland, doen kennen.

Onder de vraagpunten, welke de antwerpsche representant beurtelings behandelde, telt men het militarism, waarvan hij een verklaard bestrijder is; de wet op de uitbanning van in België verblijvende vreemdelingen, welke hij als onbillijk brandmerkte; hij vroeg meer dan eens geduchte wijzigingen in ons milicie-stelsel, ernstige vergoeding voor onze milicianen; hij verlangde het volksonderwijs in den ruimsten zin des woords; uitbreiding Van het stemrecht; handhaving en opbeuring der gemeentelijke vrijheden, enz, enz.

Die punten alleen doen zien, dat Coremans tot de volkspartij - doch tot de bestaanbare - behoort. Hij huldigt het grondbegin: vrijheid in alles en voor allen.

Als publicist trad Coremans, met Gerrits en andere vrienden (ziet levensbeschrijving van den volksvertegenwoordiger), in het weekblad het Vrije woord op, waarin eenige merkwaardige artikels van zijne hand verschenen. Onvermoeid in den strijd, staat Coremans ook ten doel aan hevige aanvallen vanwege de doctrinaire partij, en dat laat zich overigens begrijpen.

De Vlaming vereert echter in hem de diensten, welke hij reeds aan land, stad en volksstam bewezen heeft.