De Belgische Illustratie. Jaargang 5

[p. 257]

[Nummer 33]

De luitenant-generaal Wautier.

Franciscus Xaverius (baron) de Wautier werd den 26^en Juni 1777 te Laeken, in de provincie Brabant, uit een der aanzienlijkste familiën van Henegouwen geboren en trad op zeventienjarigen leeftijd in dienst bij 't regiment dragonders van Latour.

DE DOEK DER H. VERONICA.

Onder den generaal Clerfayt woonde hij 't gevecht bij van Heidelberg, had verder een roemrijk aandeel in de dagen van den 10^en en ll^en October 1795, toen de republikeinsche legers gedwongen werden over den Rijn terug te trekken, en ontving den 18^en Maart 1796 een wonde op 't slagveld in de vlakten van Neuwied.

Nauwelijks twintig jaren oud was hij ook reeds bij twintig gevechten tegenwoordig geweest, en eerst het vredesverdrag van Campo-Formio bracht den krijgszuchtigen jongeling eenige oogenblikken van rust.

Zoodra echter 't oorlogsvuur weder opvlamde, was ook Wautier op zijn post, en in de reeks van gevechten, die van af de Maand Mei 1799

[p. 258]

tot 1800 bij Jurjach, Francufeld, Zurich, Albisruden en Ortenberg geleverd werden, verwierf hij zich uitstekenden krijgsroem.

In Mei van 't jaar 1800 onderscheidde hij zich door zijn dapperheid in een gevecht bij den Mont-Cenis doch werd den 22^en derzelfde maand als krijgsgevangene naar Frankrijk vervoerd.

In 't jaar 1809 streed hij, onder commando van den general Huslar, in den slag van Dotendorf en werd voor dood uit het gevecht weggedragen, na vijf vrij gevaarlijke wonden te hebben bekomen.

Ter nauwernood van zijn wonden hersteld, wijdde hij zich opnieuw aan al de vermoeienissen en gevaren van 't krijgsmansleven en maakte den veldtocht mede van 't jaar 1812.

Na den terugtocht uit Rusland werd. Wautier eerst met een commando der nationale garde belast en kreeg later 't bevel over eenige troepen, ten einde den aftocht van den generaal Molitor uit Holland te dekken.

In 1814 trad hij met den rang van luitenant-kolonel in dienst bij 't nederlandsch leger, werd in 1826 tot generaal-majoor benoemd en later kommandant van de stad en de citadel van Doornik.

Achtereenvolgens tot andere hooge militaire waardigheden verheven, liet Wautier niet na zijn vaderland door raad en daad ten dienste te staan, en zulks vooral op administratief gebied en als inspecteur bij de linie-troepen.