De venetiaansche waterdraagster.
Gelijk de verschillende landen, zoo hebben ook de bewoners dier landen hun eigenaardigheden.
De typen, spraak, zeden en gewoonten bieden soms een afwisseling, gelijk de bloemen verschillen naar de verscheidenheid van 't klimaat en den grond, waarop zij ontkiemen.
Zie de jonge vrouw in de laatste onzer gravures geschetst.
De vrouwelijke gedienstige geesten onzer meer noordelijke streken, hoeveel emmers ze ook voor hun schrobben en poetsen te dragen hebben, zouden in den regel er voor danken met zoo'n achteloozen opschik 't huis uit te komen. Doch voorondersteld, dat ge in uw verbeelding de venetiaansche waterdraagster ook met al de attributen tooidet eener vlaamsche dienstmaagd, gelaat en uitdrukking van wezen zouden 't u sprekend getuigen, dat het een bloem is van een anderen bodem.
's Lands wijs, 's lands eer. De venetiaansche werkmeid of werkvrouw ziet er nu eenmaal zoo en niet anders uit.
Bij haar gewone werkzaamheden neemt zij nog een eigenaardig métier waar. In Venetië namelijk is 't dikwijls een kunst om aan goed drinkwater te komen,
De zorg hiervoor zet aan 't leven der venetiaansche vrouw een nieuwe bedrijvigheid bij. Met haar groote koperen emmers aan den arm voorzien zij hun huishouden van de noodige dagelijksche provisie. Sommige zelfs maken er een soort van negotie van, die daarom den naam van waterdraagsters hebben. Doch van allen, de gewone huiselijke werkzaamheden in aanmerking genomen, kan met reden worden gezegd, dat zij hun brood niet in ledigheid eten.
Auteursrechtvrij