Het hoofd zonder romp.
In de laatste jaren heeft de vertooning van geesten op het tooneel zeer veel opgang gemaakt. Voor hem, die met de wijze, waarop deze begoocheling voortgebracht wordt, onbekend is, zijn die aan 't wonderbare grenzende voorstellingen inderdaad ook zeer vermakelijk.
Iets niet minder opmerkenswaardigs biedt de vertooning van ‘'t hoofd zonder romp’ aan, dat inderdaad geschikt is om den een of anderen toeschouwer de haren te berge te doen rijzen.
Gelijk door de eerste der beide nevensgaande gravures aanschouwelijk gemaakt wordt, is op een tafel een hoofd geplaatst, dat oogenschijnlijk in geen verbinding staat met een lichaam, wijl men, tusschen de tafelpooten door, 't gezicht op den achtergrond vrij heeft. De toeschouwer verschrikt er van, wanneer hij bovendien dit hoofd op den sombereten toon vragen hoort beantwoorden.
De werkelijkheid echter is, dat een man zich onder de tafel verborgen houdt, die zijn hoofd door een opening in het blad heeft gestoken. Gelijk de voorstelling van geesten op het tooneel door de hulp van 't spiegelglas geschiedt, zoo wordt voor deze begoocheling de dienst van spiegels gevorderd. Deze zijn zoodanig tusschen de tafelpooten geplaatst, dat zij 't geheele lichaam van den man verbergen, terwijl de zijwanden van 't lokaal door de spiegels teruggekaatst worden. De eenige zorg, die er vereischt wordt is, dat de zijwanden of coulissen, in zoo verre de spiegels hun beeld aan de toeschouwers weergeven, zoodanig aan den achterwand gelijk, en de spiegels zóó geplaatst zijn, dat de oogen 't bedrog niet ontdekken, zoodat men, in plaats van de weerkaatsing in de spiegels, door een ledige ruimte heen den werkelijken achtergrond meent te zien.
Auteursrechtvrij