De Belgische Illustratie. Jaargang 5

De twee weduwen.

Een tweede vroolijke oogst van halmen

Tooit de akkers, waar de dood den grond

Heeft roodgekleurd. Tiert, vredepalmen,

Alsof nooit krijg noch moord bestand!

De lauwer sier' de krijgstropeeën!

De roos omkrans' bokaal en glas!

Milliarden delgen de oorlogsweeën

En op de graven groeit het gras.

Het leed der Weduwen en weezen

Bedekke 't zijden rouwgewaad,

Toch doet haar wezen 't lijden lezen,

Dat in haar hart geschreven staat.

Door smart tot medelij gedreven

Spreekt zij, waar zij een arme vindt:

‘Wil de arme vrouw een aalmoes geven,

Rampzalig is ze, als wij, mijn kind.’