De Belgische Illustratie. Jaargang 4

[Nummer 51]

Het eeuwgetijde der Gorkumsche martelaren.

't Is op den 9^e Juli van dit jaar drie eeuwen geleden dat in de stad Brielle negentien priesters en kloosterlingen den marteldood stierven als slachtoffers van godsdiensthaat en meineed.

IN DEN BLAUWEN TOREN TE GORKUM.

Dit feit staat met bloedige letters in de geschiedenis van ons vaderland, met gouden letters in het martelaarsboek der Kerk aangeteekend. Negentien mannen, wie men niets kon ten laste leggen dan dat zij God meer vreesden dan de menschen, werden op de onmenschelijkste wijze gepijnigd en daarna aan een smadelijken dood prijs gegeven. Sommigen hunner schitterden door geleerdheid, allen waren toonbeelden van deugd en plichtsbetrachting. Er was een meineed noodig om hen tot gevangenen te maken, een duivel in menschengedaante om zooveel rechtvaardigen aan beulshanden over te leveren. Het jaar, waarin deze onmenschelijke slachting plaats greep heeft meer martelaren aan ons land geschonken dan al de overige eeuwen te zamen en onder allen schitteren zij als fiere geloofshelden, die wij kennen als de martelaars van Gorkum en wier namen onder die der Heiligen van Gods Kerk zijn opgenomen.

[p. 402]

Drie eeuwen zijn voorbijgegaan, sinds dat afgrijselijk moordtooneel plaats greep, doch de nagedachtenis dier geloofshelden is onuitwischbaar in de harten van alle Katholieken.

Vóór drie eeuwen raasde en tierde in dezen gedenkwaardigen nacht een woeste, eene bloedgierige menigte op de schouwplaats waar Gods engelen palmtakken strooiden, thans weêrgalmt die geheiligde plek van lofzangen, Christus' bloedgetuigen ter eer, die de zonde, maar niet den dood vreesden. Wij roepen daar met Vondel:

‘Gij, worstelaars en kampioenen,
Die uit den rijken boog
Van Gods gewelf, uw kinders hier beneden

Met smarte worstlen ziet,

Versmâ hun bede niet!

Behaagt u, dat uw voorbede ons bevrijde,

Zoo kroon uw eeuwgetijde.’

Want niet in treurgewaad, maar met vreugdezangen begeven wij ons naar de martelplaats, naar het Colyseum van Nederland, waar de dienaren Gods werden overgtleverd aan hen, die in bloeddorst wilde dieren gelijk waren.

‘Noch rouwloof noch bedruckte lijkcypressen
Maar gulde lauwerblaâr’

komen wij nederleggen op de plek waar zooveel kostbaar bloed werd vergoten, want zij, die daar den heldendood stierven, zijn onze roemrijkste landgenooten geworden, onze voorsprekers bij Christus, wiens naam zij verheerlijkt, wiens woord zij verkondigd hebben, wiens voorbeeld zij gevolgd zijn en voor wiens eer zij hun leven ten offer brachten.

Het was een verblijdend teeken dat in de laatste jaren de vereering der martelaren van Gorkum meer en meer toenam, een bewijs dat nog een levend geloof in de harten der Katholieken woont, een bewijs dat zij hulde willen brengen aan geloofshelden, dat zij behoefte gevoelen aan de voorspraak dier martelaren in den bangen strijd tegen het ongel of van dezen tijd. Thans is het derde eeuwgetijde van hun roemrijken dood aangebroken en wij hebben gemeend dat de Belgische Illustratie niet achterwege mocht blijven bij het huldebetoon der Katholieken aan zooveel zelfverloochening, zooveel zieleadel en onwrikbaar geloof. Mogen onze zwakke pogingen medewerken om de vereering der martelaren van Gorkum meer en meer algemeen te doen worden.