Grootmoeder.
(Betuwsche tongval.)
Daor krieg ik alweer de Illestraotie,
Plezier he'k er van iellek keer,
Deur 'n bril zie ik goed nog de printen;
Maor lèzen, da geet zoo nie meer.
Ons Knillis, de zoon van mien dochter,
Die krek op z'n grootmoeder staolt,
Die komt alle 's aovonds na schooltied,
En lèèst wat er ien wordt verhaold.
Dan luester 'k met beide mien ooren,
En denk: maor waor haol' ze 't van daon?
Dan zie 'k de histories geteikend,
Krek of ze d'r lèvend op staon.
Dan zeg ik zoo: Knillis, mien jungske,
Da was wat veur zeventig jaor!
Toen hadden we niks om te lèzen,
En printen... geen kiek was er naor.
Vier printen van Sint Genoveva,
Een Kèvelaorsvaontje en een krues,
Een print van mien erste Communie,
't Was àl wat we zagen ien hues.
En nou - groote boeken vol printen,
De muren vol printen, waor 'k zie;
Kiek, daor, tussen Paus en Concilie,
Hangt Grootmoeders pottegrafie!
Een Romsch minsch dorst oudtieds nie kikken
Van Paus noch van Kerrek of Krues;
Toen vreesde iellekeen Griffermeerden
Veul meer dan Françoôsen of Prues.
Zoo 't kerkboek niet krek en allins was
As 'n Biebel of Zallemenboek,
Dorst niemand op straot het te draogen
Dan stil onder veurschoot of doek.
'k Ging, Zondags alleen, naor de Mis toe,
Deur weer en deur wiend, uren ver;
Daor stonden we dan ien een schuurkerk
Da 'j zeggen zoudt: 'n stal is et! dèr!
En nou hebben we eigens een Kerrek,
Zoo schoon zieje'r nergens een staon,
Een toren d'r op met een klukske,
Ons eigen Pastoor en Kaplaon.
Nou heur 'k alle mergens twee Missen;
Mien vaste plaots he'k ien de bank,
En ziet de Pastoor me'r nie zitten
Dan vraogt ie: ‘Is Grootmoeder krank?’
En Zondags, dan zie 'k er mien kienders
En kienskienders rondom me hin,
Dan zingt miene zoon op den urgel:
't Is of ik ien 't Hemeltje al bin!
Wat zin we Romsch-minschen verbéterd,
Zeg 'k zuetjes dan tègen ons Nel;
‘Jao,’ - zeit ze met de eigenste woorden -
‘Jao, Miekemui, dàt zegde wèl!’
Daor krieg ik alweer de Il les- trao -tie, Ple-sier he'k er van iel lek
Keer. Deur'n bril zie ik goed nog de prin-ten, Maor lê-zen da geet zoo nie meer. Maor lê-zen da geet zoo nie meer.
|
|
Auteursrechtvrij