De Belgische Illustratie. Jaargang 3

De krekel en de mier.¹⁾

Kriek, die heel den zomertijd

Zich met zingen had verblijd,

Zag met schrik de herfst verschenen,

Zelfs geen wormtjen, wáár zij zocht,

Dat den honger stillen mocht...

Mier zal wel een kruimtjen leenen

Uit haar volle voorraadschuur!

Kriekjen loopt naar miertjen-buur:

‘Help,’ zoo sprak zij, ‘tot de lente

Mij grootmoedig aan de kost!

Woord van eer dat schuld en rente

Binnen 't jaar zijn afgelost.’

Maar, wat mier te wenschen liet,

Leenen was haar zwak juist niet.

‘Ei, wat hebt gij,’ ving zij aan,

‘Heel den zomer toch gedaan?’

‘Wel, ik heb uit al mijn macht

Trouw gezongen dag en nacht.’

‘Trouw gezongen,’ zeî de mier,

‘Wel dat doet mij groot pleizier.

'k Heb een goeden raad voor u:

Zingen deedt ge? Dans dan nu!’

Wees niet zorgloos! Als ge ziet,

Egoïsten helpen niet.

‘Goede raad?’ - Och, lieve man,

Goede raad, wie eet daar van.

1) Deze fabel is ontleend aan de meesterlijke vertaling van La Fontaine's Fabelen door J.J.L. Ten Kate. Zie verder daarover het volgend nummer.