Moederliefde.
‘Een moeder met haar kind.’ - 't Is een alledaagsch beeld; bijna zoo dikwijls als wij willen, zien wij 't in de gewone sfeer der werkelijkheid. En toch, die aanblik doet ons hart zoo goed en treft ons zoo innig.
Een moeder, die vol moederweelde en den blik tintelend van behagen haar slapend kind aan 't harte prangt - ja, zulk een beeld is als de liefelijke roos; in al onze tuinen prijkt die koningin der bloemen en toch verrukt ons immer haar schoon.
Dat voelde de engelsche schilder Ackland Hunt, aan wiens voortreffelijke schilderij wij nevenstaande gravure ontleenden.
In dit eenvoudig en natuurgetrouw beeld doet hij ons den lachenden droom onzer kinderjaren terugzien. Wij voelen ons als 't ware gedrongen dat onschuldig kindje voor een oogenblikje te wekken, om het reeds vroeg zijn geluk te leeren waardeeren en het onze overtuiging toe te roepen: ‘kleine, zoo zacht als gij daar rust, gewiegd in de moederlijke armen, zult gij later nimmer meer uw hoofdje neêrvleien, onverschillig of een donzig fluweel dan wel een stroozak u tot peuluw zal wezen. Dien koesterenden glans, welke u uit hetmoederoog toestraalt, zult gij nooit elders wedervinden!’
Doch neen, storen wij 't engelachtige kindje niet in zijn zoete sluimering! Doen wij den blijden en verrukkenden glimlach niet van 't gelaat der moeder verdwijnen! Doch erkennen wij 't voor ons zelven in dankbaar gevoel en zoete herinnering bij de beschouwing dezer gravure, dat de moederliefde is een:
Bron van hemelsche gedachten,
Trouw, geloof en moed en krachten,
Meer dan aardsche hoop en min. -
Al wat immer stervelingen
Hier verbindt met eng'lenkringen,
Al wat grootsch is, houdt zij in!
Auteursrechtvrij