De Belgische Illustratie. Jaargang 3

De klacht der gevangene.

Sla uw oogen,

Vol meêdoogen,

Rijke aan smarten, op mijn nood!

't Zwaard in 't harte,

't Hart vol smarte,

Kent gij lijden, kruis en dood.

Hieft eens de oogen

Op ten hoogen

Om uws Zoons en eigen nood.

Wie kan 't voelen

't Pijnlijk woelen,

Dat mij snijdt door merg en been?..
Hoe 'k door smart mijn hart voel prangen,
Hoe 'k moet siddren en verlangen,

Weet slechts gij, en gij alleen!

Ach! hoe anders was mij 't leven,

Toen ik tot u bad en sprak,

’s Harten onschuld u mocht geven,

Bloemen op uw outer stak!

Toen ik leliebloesems gaarde

Voor de kransen u ter eer,

U zoo recht in de oogen staarde,

U zoo liefhad, rein en teer!

En nu!... Nog zoo jong!... In boeien,

Angst en wroeging in 't gemoed!

- Wat mijn tranen thans doet vloeien

Was zoo zoet toch, scheen zoo goed.

Rust en zielevreê verdwenen.

- Is geen redding voor mij meer?..

Laat mij boetetranen weenen,

Geef mijn hart den hemel weêr!

Wie mocht eens niet balsem mengen
Tranen op de voeten plengen

Van uw Zoon? Zij droogt zijn leên

Met heur lokken, en vergeven
Is 't haar wat zij had misdreven....

- Rein door liefde ging zij heen!

Nog zoo jong!.... En nu reeds sterven?..
Alles, alles moeten derven!

Nergens redding dan de dood;...

Rijke aan smarten,

Troost des harten!

Help mij, red mij in den nood!

T.T.