| |
| |
| |
Allerlei.
De begrafenis van Christus, naar Michel Angelo da Caravaggio.
De italiaansche schilder Michel Angelo Amerighi, aan wiens talent nevensgaande teekening haar ontstaan dankt, werd geboren te Caravaggio in het jaar 1569. Te Milaan en Venetië deed hij zijne studiën in de schilderkunst, waartoe hij de grootste meesters in de kunst tot handleiding nam. Hij begaf zich daarna naar Rome en leverde daar proeven eener vurige verbeelding en krachtige schepping van beelden vol natuur en leven. Zijne stukken geven de uitdrukking van het sombere gevoel, dat in zijn eigen leven de hoofdrol speelde. Roovergeschiedenissen, moorden en nachtelijk verraad waren zijne meest geliefde onderwerpen. Schoon ook menige gewijde voorstelling uit het Oude en Nieuwe Testament aan zijn penseel ontvloeide. In deze kan hij nogtans zijne voorliefde voor woeste en onstuimige trekken niet geheel en al verloochenen. Om een gepleegden moord moest hij Rome verlaten en nam de wijk naar Napels, waar hij eenigen tijd vertoefde. Eindelijk begaf hij zich naar Malta. Daar vervaardigde hij een prachtig schilderstuk, voorstellende de onthoofding van den H. Joannes, 't welk zoo goed beviel, dat de grootmeester der Johanniterorde hem tot ridder sloeg. Om eene vechtpartij geraakte hij daar in de gevangenis, uit welke hij met levensgevaar ontvluchtte. Hij ondernam andermaal de reis naar Rome, doch volvoerde deze niet verder dan tot Porto-Ercole, Hier werd hij op zijn tocht in het jaar 1609 overvallen en bezweek aan de wonden, die men hem toebracht. Zijn schilderstuk, ‘de begrafenis van Christus’ berust in de galerij van het Vaticaan te Rome. Geeft het gelijk al zijne andere meesterstukken over het algemeen zijn eigen woesten en wilden inborst ook al weder, toch blijft het onmiskenbaar een meesterstuk. Nooit gelukte het, volgens het oordeel van beroemde kunstkenners, een schilder eene Moeder van Smarten voor te stellen met de uitdrukking van het fel ingrijpende leed zoo ontegensprekelijk op het gelaat als dit in deze Mater Dolorosa gelukte aan de meesterhand van Michel Angelo da Caravaggio. Hij heeft er de natuur ter zijde gestreefd en eene schildering geleverd die gerust onder de oogen van elken kunstkenner komen mag..
| |
Een zeker rechtsgeleerde
te B..... sprak dezer dagen met een vriend over de oorlogvoerende mogendheden; zijn vriend betreurde den dood van zoovele aan weêrszijde gevallen soldaten. ‘Kom, kom,’ zeide de rechtsgeleerde: ‘alwie van het zwaard leeft, moet ook door het zwaard sterven.’ ‘Als dat altijd opgaat,’ antwoordde zijne tegenpartij, wensch ik u voorloopig proficiat, want dan moet ook alwie van de rechtbank leeft door de rechtbank zijn dood vinden.
| |
Verschillende talen der wereld.
Volgens de bevinding van een duitsch geleerde bedraagt het getal der verschillende talen die in Europa worden gesproken 387, in Azië 987, in Africa 276, en in America 1084. Te zamen 2,734.
| |
Betaald.
Een zeker heer accordeerde met zijne schuldeischers voor 25%. Het bleek echter spoedig daarna, dat hij frauduleus was te werk gegaan en beducht voor een vonnis ontsnapte hij naar Engeland, waar hij in het maatschappelijke leven een hoogen toon aansloeg. Op zekeren avond woonde hij een partijtje bij, waarop een heer zijne kunst op de piano toonde; op eens verheft zich de uitlander met de air eens kunstenaars van zijne plaats en maakt den pianist in het publiek de opmerking dat hij een valsch accoord aansloeg. ‘Mijnheer,’ dus luidde het antwoord, ‘ik twijfelde er aan, maar moet mij voor u gevangen geven; u kent valsche accoorden en staat diensvolgens bij mij nog voor 75% in debet.’
| |
Middel om phosphor onschadelijk te maken,
als men daarvan een brandend gedeelte in eene wond bekomen heeft. Er zijn menigvuldige voorbeelden van, dat bij dergelijke voorvallen bij gebrek aan dadelijke verzorging, het gedeelte waarin zich de wond bevond, moest geamputeerd worden. Om dit te voorkomen make men dadelijk eene sterke oplossing van koolzure soda en houde daarin het aangedane deel. Hierdoor verbindt zich de phosphor met de soda en vormt phosphorzure soda die geheel onschadelijk is.
| |
Chineesche eeredienst.
In 1833 bevonden zich in China, volgens een bestaande statistiek van dien tijd, 1560 tempels toegewijd aan Confucius. Men offerde er jaarlijks 5800 schapen, 5800 geiten, 27,000 konijnen en 27,000 varkens; terwijl er bovendien 27,000 stukken zijde werden verbrand.
| |
Middel om oesters te mesten.
Hiertoe legt men ze drie of vier dagen in zout water, dat tweemaal in de 24 uren wordt vernieuwd en waarin men een handvol gruttemeel werpt. Na verloop der drie of vier dagen heeft men de blankste en vetste oesters.
| |
Fouché
Bij den terugkeer van Napoleon van het eiland Elba naar Parijs, werd hem door het volk vivat toegeroepen. Iemand uit het gevolg van Napoleon bemerkte echter dat er niet met doeken gewuifd werd, gelijk bij den intocht van Lodewijk XVIII en maakte daarvan aan Fouché de opmerking. ‘Natuurlijk,’ antwoordde deze, ‘die lieden die vive l'Empereur roepen hebben geen zakdoeken, en die zakdoeken hebben roepen niet vive l'Empereur’
| |
Juist antwoord.
Een kleine jongen ging bij een bakker een brood koopen. Toen hij bemerkte dat het wat klein was vroeg hij zonder omwegen, of het zijn gewicht wel had. ‘Bekommer je daar maar niet over,’ zei de bakker, ‘als het te licht is hebt je zooveel te minder te dragen.’ - ‘Zoo,’ zei de knaap en wierp de helft van het geld op de toonbank.- ‘Hé luister eens,’ riep hem de bakker na, ‘dat is niet genoeg.’ - ‘Bekommer je daar maar niet over,’ riep de jongen, ‘als er te weinig is, hebt je zooveel te minder te tellen.’
| |
Het vervoer van brieven in Japan
geschiedt door boden, die op hunne schouders aan een langen stok een bus dragen, waarin zich de brieven bevinden. Zij loopen achter elkaâr, vergezeld van een bediende van het postkantoor, die bij aankomst op de wisselplaats de brieven ter hand stelt aan een ander facteur, die gereed staat om te vertrekken. Op die wijze benutten zij zich de volle 24 uren van dag en nacht. Eene vlag met het wapen van den keizer of van den een of anderen prins is bevestigd aan de bus en dient tot waarschuwingsteeken aan de voorbijgangers om plaats te maken en den beambten den weg vrij te laten. Op sommige plaatsen hebben ze zelfs bellen aan, die hen reeds in de verte aanmelden.
|
|