De Belgische Illustratie. Jaargang 3

Vóór den slag.

Halt! Geduld, kameraden! De stonde breekt aan,

Dra voldoet het signaal uw begeeren,

Dra weêrschalt de trompet en de trommelen slaan,

Aanstonds bliksemt het vuur der geweren.

Als een wolk stuiven 's vijands geleedren uit een,
En gij dondert op hen, en gij stormt om hen heen,
Nu geduld nog, soldaten!... Meteen!

Moedig op! als 't kanonvuur den krijgsdans verlicht,

Als de kogels luid fluiten en zingen;

Doch ook buiten 't gevecht doet de dappre zijn plicht

En toont moed door zijn moed te bedwingen.

Hij staat pal op zijn post en hij luistert en wacht.
Is alom eene stilte, zoo stil als de nacht,
Dan op eens ruischt 't commando met kracht.

Nog geduld! - ‘Nog langer? 't Is hard, generaal,

Zóó naar 't bloed van den vijand te smachten!’ -

De geweren geveld! Blaas, trompetter, 't signaal!

Al te lang liet de vijand zich wachten.

Het kanon brult. Als leeuwen nu voorwaarts gegaan!
Ziet! daar nadert uw prooi, kameraden! Welaan:

Hoera! Valt aan!

T.T.