De Belgische Illustratie. Jaargang 2

In de open lucht.

‘Niet ongeschoren bij de pret

Van 't kermis feestgetij,

Maar glad van kin en net gekleed

Schaar ik mij in de rij.’

Zoo spreekt Martin de reiziger

En vindt alras een oord,

Waar hij zich, schuilend voor 't publiek

Kon redd'ren als 't behoort.

Een plekjen aan een heldren vliet,

Door boomen half beschut

Wordt tot zijn feestelijk toilet

Op 't oogenblik benut.

Hij plant zijn reisstaf in den grond

Daar bovenop zijn hoed,

En op diens rand een spiegeltje,

Zijn zeepdoos aan den voet.

Het zeepnat werpt hem om de kin

Een sneeuwwit dons van schuim,

Zijn mes wordt op de hand gewet

Getoetst op muis en duim.

Reeds vliegt het langs zijn linkerwang;

Maar hoe, wat treft zijn oor?

Het lisplen eener vrouwenstem

Bereikt zijn fijn gehoor.

Bedremmeld staart hij voor zich uit:

Maar, wie verraadt zijn schrik?

Twee meisjes staan in feestgewaad

Hem voor d' onthutsten blik.

Wat angst! met half bezeept gelaat,

Het scheermes in de hand,

Voor 't uitgedoschte maagdenpaar

Van 't jublend Kenmerland!

Doch op het eigen oogenblik,

Herstelt zich onze held:

‘Met uw permissie’ klinkt het woord,

Dat van zijn lippen snelt.

En zonder talmen gaat hij voort,

Raseert zich vlug en net

En heeft zoo met een gladde kin

Zich uit den brand gered.

A.P.