De Belgische Illustratie. Jaargang 2

[p. 288]

Allerlei.

Eene nieuwe schoolbank.

Deze banken die door een doctor in de geneeskunde worden aanbevolen als alleszins geschikt om ziekten en kwalen voor te komen, die de kinderen dikwijls in de school aangrijpen en hun zoo al niet noodlottig zijn dan toch dikwijls voor hun geheele leven bijblijven. Die geneesheer, zijne veeljarige ondervinding raadplegende, aarzelt niet de meesten dezer ongevallen aan de slechte inrichting der schoolbanken toe te schrijven, welke naar zijn gevoelen meestal te veel ruimte hebben tusschen de schrijftafel en de achterleuning. Het is zeker dat het voor geen kind hoûbaar is om drie uren of soms nog langer rechtop te zitten; van zelven zoeken de kleinen een steun, en dien vinden zij het gemakkelijkst op de schrijftafel; is deze nu te ver van de zitbank verwijderd, dan zullen de kinderen genoodzaakt zijn om op de voorzijde der zitbank te rusten maar ook tevens zullen zij met de borst leunen tegen den rand van de schrijftafel. Het behoeft geen betoog dat deze positie allernadeeligst is voor de kleinen, wier ledematen nog zoo teeder zijn, dat er maar weinig noodig is om die voor altijd niet alleen te verzwakken, maar om zelfs eene doodelijke kwaal te veroorzaken.

Aan dit kwaad heeft Dr. Schildbach te gemoet willen komen, en naar genomen proeven is zijn hulpmiddel alleszins goed bevonden. Voor ieder leerling is eene plaatsbreedte bestemd groot genoeg om zonder eenige verhindering te kunnen schrijven. Het bovenste blad kan zoodanig worden verschoven dat ieder leerling het op die wijze kanstellen als voor hem het gemakkelijkst is om te schrijven. Buiten de schrijfles wordt dit op zijn gewone plaats terug geschoven; de leuning is zoo ingericht dat de leerling het gemakkelijkst rechtop zit en dus in eene andere positie geen behagen zal vinden.

Een dubbel dwangbevel ontweken.

Iemand tegen wien onlangs een dwangbevel was uitgevaardigd om voor de rechtbank te A. te verschijnen, kreeg kort daarna een ander te huis dat hem gebood op denzelfden dag en hetzelfde uur te B. te komen. Hij bleef te huis, maar werd gehaald. De rechter ondervroeg hem nu waarom hij niet verschenen was, en ziehier wat hij antwoordde: ‘Het is in een axioom of grondstelling in de mathesis dat een voorwerp 't welk te gelijker tijd en even sterk naar twee tegenovergestelde zijden wordt heen getrokken in rust blijft. Zoo ging het ook mij: het dwangbevel A. trok mij naar de eene zijde, het dwangbevel B. naar de andere, dus bleef ik waar ik was.’ Jammer maar dat zijne slimheid hem niet voor eene dubbele veroordeeling kon behoeden.

Scheikundige mededeelingen. - Waterstof.
(Vervolg.)

De kalklagen aan de wanden van waterketels zijn een afzetsel van koolzure en zwavelzure kalk. Deze korsten vertragen de verwarming, omdat zij de onmiddellijke aanraking van het vocht met het metaal beletten; zij vermeerderen bij gevolg het verbruik van braudstof; zij geven tevens aan het water een onaangenamen smaak en soms veroorzaken zij bij stoommachines het springen der ketels, want, daar die korsten niet elastiek zijn, kunnen zij de uitzetting van het metaal, door de warmte veroorzaakt, niet volgen, maar scheuren van een, zoodat het water, onmiddellijk in aanraking komende met het heete metaal, op die plek plotseling een massa stoom vormt van dien aard, dat er hetzelfde uitwerksel plaats grijpt, als sloeg men er op met een zwaren hamer, hetgeen dikwijls het springen ten gevolge heeft. Men kan die korsten wegnemen met salmiak, een soort van ammoniak zout, daar zich dit met de zouten van het koolzuur der ketelsteen tot eene in water oplosbare verbinding vereenigt. Wil men echter die korstvorming in de ketels beletten, dan werpe men slechts wat koolzure soda in het water.

Mineraalwater.

De oorzaak der verscheidenheid in mineraalwater laat zich zeer gemakkelijk verklaren. Wanneer het water in den schoot der aarde langs hare talrijke mineraallagen heenzijpelt, neemt het zouten en andere zelfstandigheden in zich op, waardoor het medicinale eigenschappen van verschillenden smaak en uitwerking verkrijgt. Het zijn voornamelijk koolzure, zwavelzure en zoutzure verbindingen van soda, kalk en magnesia. Eenigen zijn thermale of warme wateren, sommigen zelfs kokend; dit hangt af van de diepte en de gesteldheid der doorgeloopen aardlagen. Om zich eenig denkbeeld te vormen, uit welke diepte die wateren wellicht opstijgen, neme men in aanmerking, dat volgens de uitkomsten van proeven ter waarneming der temperatuur van den aardbodem, de aardlagen eerst op 3000 meters diepte de temperatuur van kokend water hebben. Andere oorzaken evenwel kunnen ditzelfde verschijnsel op minder diepte voortbrengen.