De Belgische Illustratie. Jaargang 2

[p. 217]

[Nummer 28]

De volkschrijver Alban Stolz.

Schitterend door den dubbelen luister van godsvrucht en wetenschap is de gevierde duitsche schrijver Alban Stolz, wiens afbeelding wij in nevenstaande gravure onzen lezers aanbieden. De ongemeene werkzaamheden, waarmede hij zich aan de verdediging der Kerk tegen hare hevigste vijanden wijdde, hebben den ruim zestigjarigen priester tot een der grootste kampvechters gemaakt, waarop het hedendaagsche katholieke Duitschland groot mag gaan, terwijl zijn heilige levenswandel en vurige naastenliefde hem als mensch, als Christen, als een opofferend en godvruchtig priester, alom doen waardeeren.

DE VOLKSCHRIJVER ALBAN STOLZ.

Den 3 Februari van het jaar 1808 werd Alban Stolz te Bühl, een stadje van het groot-hertogdom Baden, uit eenvoudige doch niet onbemiddelde ouders geboren. Door hunne lessen en voorbeelden wisten de brave ouders reeds vroeg den goeden aanleg van hun kind te ontwikkelen en de kracht der katholieke beginselen, door deze vrome opvoeding aan geest en hart van den jeugdigen Alban medegedeeld, beveiligde hem gelijk een bolwerk tegen de gevaren en aanvallen der wereld, waaraan in vroegere dagen gedurende hun universiteitsleven ook dikwerf de studenten voor de godgeleerdheid in het Groothertogdom maar al te zeer waren blootgesteld. Na zijne studiën op het gymnasium te Rastatt met lof geëindigd te hebben, gevoelde hij een onwederstaanbare roeping, om zich als priester te laten wijden en bezocht vooraf achtereenvolgens de universiteiten van Freiburg en Heidelberg, waar hij door het onvermoeid gebruik zijner schitterende talenten en door zijn stichtenden en minzamen omgang de algemeene bewondering en achting verwierf. In het jaar 1833 ontving hij de Priesterwijding en werd terstond door zijn bisschop met de zielzorg der diep vervallen gemeente Rothenfels belast. Terwijl hij onder deze landelijke bevolking het zaad des geloofs en der zedelijkheid gedurende acht jaren door den bijzonderen zegen des Hemels wist te verbreiden, ontstonden in zijn eigen hart de kiemen voor zijn beroemden: ‘Kalender voor tijd en eeuwigheid.’ In 1841 werd hij van de zielzorgen voor zijne gemeente naar Bruchsal beroepen, waar hij als leeraar optrad, om vervolgens in 't jaar 1846 aan de universiteit van Freiburg als professor der pastoralwetenschap en pedagogie werkzaam te wezen. Thans vond Stolz de noodige gelegenheid, om zijn ‘kalender voor tijd en eeuwigheid’ te schrijven en in 't licht te geven. De degelijkheid en licht begrijpelijke schrijftrant, waardoor dit godsdienstig tijdschrift uitmunt, verwierven Alban Stolz weldra den roem eens volksschrijvers in den waren zin van het woord. Bij honderd duizenden exemplaren werd het verdienstelijke tijdschrift onder het volk verspreid, schier in alle europeesche talen werd de kalender vertaald en de buitengewone bijval, welke in ons vaderland reeds sinds een twintigtal jaren aan dit uitstekend werk te beurt viel, getuigt, hoezeer ook bij onze noorderburen het populaire talent van Alban Stolz op hoogen prijs is gesteld. Een ander groot werk, dat eveneens overal met de

[p. 218]

meeste belangstelling door het groote publiek is ontvangen, draagt ten titel: ‘Spaniches für die gebildete Welt.’ Tintelend van geest en overvloeiend van soliede beginselen heeft de schrijver zich in dit werk ten doel gesteld, om de dwaze vooroordeelen, die bij zijne landgenooten heerschende waren omtrent het katholieke Spanje, op degelijke en bevattelijke wijze te weêrleggen. De overwegingen en ondervinding, die hij op eene reis naar het Heilige Land opdeed, gaven hem de stof tot een ander werk getiteld: ‘Besuch bei Sem, Cham und Japhet’. In zijn: ‘Mörtel für die Freimaurer en ‘Akazien-Zweig,’ geeselt hij op scherpe en geestige manier het geheime woelen van de vereeniging der vrijmetselaars, wier boosaardige en schadelijke instelling hij door veelvuldige omstandigheden, aan zijne bediening verbonden, zoo ruimschoots had leeren doorgronden. Behalve deze werken gaf hij nog eenige legenden van heiligen in het licht, onder den titel van: ‘Christlicher Sternhimmel’ en leverde in zijn ‘Leben der H. Elisabeth’ een waar meesterstuk zoowel van inhoud als vorm. Behalve verschillende kleine brochuren, waarvan de voornaamste zijn: ‘Diamant oder Glas’ en ‘die Klinge ohne Heft,’ verscheen in den laatste tijd ook een werk van zijne hand: ‘Witterungen der Seele,’ waarin hij met bewonderenswaardige oprechtheid en eenvoud de godvruchtige gevoelens zijner edele ziel blootlegt. De nederigheid en innige godsvrucht, die dit laatste werk van Alban Stolz ademt, zijn een nieuw en schitterend bewijs voor den verheven geest van geloof, waarmede de beroemde schrijver bezield is.