De Belgische Illustratie. Jaargang 1

[p. 296]

Allerlei.

Chineesche pagode.

China is na Rusland het grootste rijk der wereld; men geeft het 400 millioen inwoners op eene uitgestrektheid van ruim 2½ millioen vierk. mijlen. Dit land wordt door zijne inwoners zelven de Bloem van het midden (Tchanghoa) of wel naar het heerschende vorstenhuis Het keizerrijk van de allerzuiverste dynastie (Tai-tsing-koun) genoemd, door de Europeanen China, Tchina of Sina naar den eigennaam van een ouden staat Tsin, die vroeger het geheele keizerrijk onder het juk bracht.

De drie godsdiensten, die in China heerschen en die er gelijke rechten hebben zijn: de staats-godsdienst, waarvan Confucius als de hervormer of de stichter beschouwd wordt; de godsdienst Tao-sse of van het ‘oorspronkelijk verstand’, ongeveer zes eeuwen voor J.C. gesticht door Lao-tsé, maar wiens leer door zijne volgelingen vele veranderingen heeft ondergaan; de godsdienst van Fo of Budha uit Indië naar China overgeplant. Bovendien worden er Joden en Mahomedanen geduld en sedert de laatste tractaten, heeft de christelijke godsdienst volkomen vrijheid zich uit te breiden en leerlingen te vormen.

In weerwil van de tractaten, die, als met zooveel ophef is gemeld geworden, aan het Evangelie den weg tot China geopend en het Kruis op den top der eenmaal aan den waren godsdienst gewijde gebouwen weder verheven hebben, vinden niet zeldzaam onze heldhaftige zendelingen den marteldood.

Zoo is de stad Yeou-Yang of Su-Tchuen onlangs getuige geweest van den marteldood van den eerw. heer Joannes Franciscus Bigaud, uit het bisdom van Besançon, missionnaris in China. Hij is ter dood gebracht met al de martelingen, die de chineesche wetenschap en beschaving hebben kunnen uitdenken. In diezelfde stad leed ook twee jaren geleden de eerw. heer Mabileau den marteldood.

Waar een martelaar valt, daar zal het Kruis schitteren. De eerw. Mabileau die door 90 doodelijke wonden getroffen allersmartelijkst stierf, had in den eerw. heer Rigaud zijn onmiddelijken opvolger. Rigaud is aan den voet des altaars met zijne neophyten in stukken gekapt en reeds heeft hij een moedig plaatsvervanger, en het bloed der vermoorde neophyten zal vruchtbaar zijn in nieuwe leerlingen van Christus.

Eene chineesche pagode.

Hetzelfde zal met Corea plaats hebben, waar in den loop van het vorig jaar negen europeesche martelaren den zegepalm geplukt hebben. Corea telt nu zijn tiende algemeene vervolging en bij elke vervolging waren er meer christenen te dooden dan bij de voorafgaande.

Bovengenoemde martelaren waren kweekelingen van het seminarie der Vreemde-Missiën, dat van zijn stichtings-jaar 1663 tot nu 940 missionnarissen naar de heidensche landen uitgezonden heeft en 47 oud-kweekelingen telt, die hun geloof met hun bloed bezegeld hebben.

Onze gravure stelt een afgodische tempel van de eeredienst van Budha voor, pagode genoemd. Het woord pagode komt van het indische bhagavati, d.i. heilig huis. De pagode staat op vrije met obelisken, zuilen enz. versierde pleinen, zijn uit hout en steen vervaardigd, somtijds met porseleinen platen belegd, dikwijls zeer hoog en prachtig maar zonderling versierd.

Mogen de Katholieken van Europa krachtdadig door geld en gebeden het genootschap van de Voorplanting des Geloofs ondersteunen, opdat allerwege het Rijk van Christus gevestigd en de loodzware scepter van het rijk der duisternis over eene ongelukkige bevolking ontnomen worde; moge op de pagoden weldra het kruisteeken glansen en uit den hoogen toren welluidende klokketonen neêrdalen, die de christene schaar ter ware godsvereering bijeen roepen.

De sultan en de liefdezusters.

Men weet dat die edele wezens zich allerwege verspreiden, om heilrijk werkzaam te zijn voor de zaligheid en ten beste van de lijdende menschheid. In het liberale Europa zijn die heilige zielen dikwijls het voorwerp van spot en hoon; en we door hen, die te midden van eene christelijke maatschappij levende, te laaghartig zijn om het edele der christelijke deugd en zelfopoffering te begrijpen. - Wonderlijk contrast! In de oostersche landen, aan den Islam onderworpen, worden hare deugden naar waarde geschat, getuige het volgende, dat de edel moedige gezindheid van den Sultan bewijst.

De liefdezusters te Bebek, ter voltooiing van een weeshuis aldaar geen gelden ter harer beschikking hebbende, vatten het besluit op zich tot den Sultan te wenden, die haar reeds zoo menigmaal blijken van zijne welwillendheid gegeven had. Een verzoekschrift werd opgesteld en naar middelen gezocht om het den Grooten Heer ter hand te stellen. Een harer, moediger dan de andere en eenigszins in de turksche taal ervaren, stelde zich op eene plaats waar de Sultan bij het uitgaan der moskee langs kwam; zij hield het papier in de hoogte, dat door een adjudant in ontvangst werd genomen. Verscheidene dagen verliepen, en te vergeefs wachtte men op een antwoord. Toen begonnen die arme zusters de hoop te verliezen, zij meenden dat de Sultan geen acht op haar verzoek geslagen had. De moedige zuster ging er andermaal op uit om den Sultan te ontmoeten. Op dien dag was juist de Sultan naar een der talrijke moskeeën van den Bosphorus gevaren. De zuster begaf zich in een kleine boot met roeiers en voer naar de nabijheid van het paleis om daar den terugkeer van den Sultan af te wachten. Eindelijk liet zich het keizerlijk eskader in de verte zien, en de bootvoerder ving aan te roeien, opdat hij volgens gebruik op eenen eerbiedigen afstand van de keizerlijke schepen zou blijven.

De zuster echter trachtte den schipper te bewegen aan de boot zoodanige wending te geven, dat zij door den Sultan zou bemerkt worden. Dit gelukte. De Sultan gaf een teeken om te naderen, en toen kweet de zuster zich onverschrokken van hare taak. De Sultan verwonderde zich dat aan haar verzoekschrift nog niet voldaan was, doch des anderen daags bracht een zijner kamerheeren aan de overste van het Gesticht de 80.000 piasters (meer dan 10,000 gulden), de som die in het verzoekschrift was aangevraagd.

Spotters op hun plaats gezet.

In een plaatwinkel te Amsterdam hing onlangs het portret van Z.H. Pius IX tusschen die van Victor Emmanuel en Garibaldi. Twee heeren dit ziende zeî de een: ‘hoe vindt ge 't Charles, hangt de Paus daar niet schoon?’ ‘O! belachelijk’ was het antwoord. ‘Niet om te lachen, Heeren,’ zegde een weesjongen, ‘de Zaligmaker hing immers ook tusschen twee moordenaars.’