De Belgische Illustratie. Jaargang 1

Eene beroemde luchtreis.

Onder de beroemdste luchtreizen behoort zeker die van Jacques Garnerin, door hem gedaan bij gelegenheid van de kroning van Napoleon I op den 16^en December 1804. Geen volksfeest scheen men in dien tijd in Frankrijk te kunnen houden of het moest door een luchtreis besloten worden. Ook thans nog is het gebruik in zwang, maar men bepaalt zich meest altijd tot een luchtbol op te laten zonder reiziger.

Voor den luchtbol van Garnerin had Napoleon 30000 francs toegestaan. Het gevaarte had dan ook kolossale afmetingen en overtrof in pracht en luister alles wat men daartoe van dien aard had gezien. Des avonds ten 11 ure, terwijl een oogverblindend vuurwerk zijne laatste vonken uitspatte, verhief zich eensklaps van het plein Notre-Dame het groote luchtschip, dat alleen door Garnerin bestuurd werd. Het werd verlicht door 3000 verschillend gekleurde lampions en prijkte op zijn hoogste punt met de rijk vergulde keizerlijke kroon. Bij wijze van equator slingerden zich om den bol deze woorden: Paris 25 frimaire an XIII, couronnement de I'Empereur Napoleon par Sa Sainteté Pie VII.

Het gevaarte steeg met verbazende snelheid en was spoedig onder de toejuichingen der parijsche bevolking uit het gezicht verdwenen. Den volgenden morgen bij het aanbreken van den dag ontdekten eenige bewoners van Rome een glinsterend punt aan den hemel, dat zich bewoog boven den koepel van St. Pieter en het Vatikaan. Het was in den aanvang nauwlijks zichtbaar, maar spoedig werd het grooter en eindelijk zag men boven de Eeuwige Stad een prachtig gekleurden bol zweven. Eenigen tijd bleef hij stilstaan, toen verdween hij in de richting van het Zuiden.

Het was de luchtbol, die den vorigen avond van het plein Notre-Dame opgestegen was. Door het zonderlingste toeval had de wind, die dien nacht N.W. was, den bol naar Italië gedreven, en binnen eenige uren had de luchtreiziger de twee hoofdsteden der wereld bezocht. Hij kwam aan Rome verhalen dat de Paus Napoleon gekroond had, en de laatste zich gereed maakte zich de kroon van Italië op het hoofd te zetten.

Alvorens de bol Rome verliet, had er mede een zonderling voorval plaats. In de nabijheid der stad daalde hij, en het scheen als had hij het punt gevonden, waar hij zijn vaart eindigen zou. Het schuitje stootte tegen eene ruïne, waarin zich zelfs een oogenblik de touwen verwarden. Garnerin was gelukkig handig genoeg de touwen spoedig los te maken, waarop de bol zich weder verhief en over de Napelsche provincie Campanië zweefde. De ruïne was het graf van Nero.

[p. 144]

Deze omstandigheid gaf zoowel in Frankrijk als in Italië aanleiding tot allerlei aanmerkingen en voorspellingen, en Napoleon was er zoozeer door getroffen, dat hij verbood het geval te vermelden in de beschrijving van zijn tocht, die Garnerin kort daarop het licht deed zien. De wereld mocht niet weten dat de keizerlijke kroon gestooten had op het graf van een tiran.

De reis eindigde nabij het meer Bracciano in Campanië; zonder eenig ongeval ondervonden te hebben, betrad Garnerin weder den vasten bodem.

De luchtbollen hebben tot nu toe geene belangrijke toepassing gehad. Bij den veldslag van Fleurus, maakte men gebruik van een luchtbol, welke aan een koord was gebonden en waarin zich een waarnemer bevond, die door seinen de bewegingen van den vijand deed kennen. Tot wetenschappelijke doeleinden zijn ze dikwijls gebezigd geworden. De luchtbollen kunnen dan slechts van wezenlijk nut zijn, wanneer men ze zal kunnen besturen. Nu kan men evenwel een luchtstroom zoeken, om zich in eene bepaalde richting te bewegen, en zoo kon Garnerin een zuid-oostelijken luchtstroom gezocht hebben om Rome te bereiken.