De Belgische Illustratie. Jaargang 1

Allerlei.

De keizer dienstknecht geworden.

Karel V had den sceptor neêrgelegd of liever dien in de hand van zijnen zoon Filips II gegeven. Na die belangrijke gebeurtenis in zijn leven, reisde hij naar Vlissingen, om naar Spanje over te steken.

In gemelde nederlandsche haven ontving de Keizer nog een bezoek van den ambassadeur zijns broeders, Koning Ferdinand I. De Keizer bleef lang in gesprek met Seldius. zoo was de naam des afgezants, zelfs zóó lang dat de nacht ver gevorderd was en niemand van al de bedienden nog wakende was.

De Keizer belde, om Seldius uit te laten; doch geen enkele bediende verscheen. Eindelijk nam de vorst zelf de kaars op en lichtte den ambassadeur de trappen af, ofschoon deze zich tegen die al te groote hoffelijkheid verzette.

‘Seldius.’ zegde de Keizer, ‘bewaar dit in uwe gedachten: dat de Keizer, die vroeger door zooveel volk omringd, bewaard en bewaakt werd, nu alleen is en dat hij veracht en verlaten wordt door zijne eigen dienaars. Hij, dien gij zoo lang, zoo vele jaren gediend hebt. moet u nu dienen en uitlichten.......’

Met de neêrgelegde kroon, wilde de vorst zeggen, is ook alle prestige. zelfs tot bij mijne bedienden verdwenen. Kort nadien in Spanje aangekomen begaf de Keizer zich in een klooster van Estremadura en de geschiedenis noemde den machtigen kroondrager voortaan de monnik van Yuste.

Stoom-omnibus in de XIX^e eeuw

In Vlaanderen Vlaamsch.

Toen, tijdens de Spaansche overheersching Viglius van Ayta van Zuichem, voorzitter van den geheimen raad was. kwam de ambassadeur van Frankrijks Koning te Brussel tot hem en sprak hem in de fransche taal aan.

Viglius antwoordde den afgezant in het friesch.

De ambassadeur nam dit hoogst kwalijk en vroeg of men met zijnen Koning en met hem den spot dreef, door hem te antwoorden in eene taal welke hij niet verstond.

‘Zijn wij dan meer verplicht uwe taal te spreken, dan gij de onze?’ antwoordde de voorzitter. ‘Wanneer wij in Frankrijk komen, spreken wij fransch; het is dan ook billijk als gij in de Nederlanden iets te verzoeken hebt, gij ook onze taal gebruikt, of ten minste zijt gij gehouden de latijnsche taal te spreken die aan alle volkeren gemeen is.’

De uurwerk-industrie in Zwitserland.

Volgens de laatste openbaar gemaakte officieële statistiek omtrent deze industrie heeft Zwitserland behalve Besançon daarin geen enkele gevaarlijke concurrent. Een der kantons fabriceert jaarlijks 800000 uurwerken, die een waarde hebben van 70 millioen franken; de helft hiervan komt te bate van de fabriekanten, en hunne werklieden, ten getale van 30000. Genève heeft 7000 horologiemakers. die jaarlijks 100000 uurwerken ter waarde van 22 millioen vervaardigen. Waadland levert 300000 tot een waarde van 20 millioen. De geheele fabrikatie van Zwitserland bestaat uit 1.200000 stuks, die jeene waarde van 100 tot 120 millioen vertegenwoordigen. Het getal der arbeiders wordt op 60000 geschat.