De Belgische Illustratie. Jaargang 1

Allerlei.

Eene sigaretten-machine.

De gewoonte om de tabak in den bekenden vorm eener sigaar te rooken, stamt uit West-Indië en is van zeer oude dagteekening. Sedert de Spanjaarden in het begin dezer eeuw de sigaar naar Europa hebben overgebracht, heeft zij het gebruik van gesneden tabak ook in ons land zeer doen afnemen, tot groot nadeel voor de stad Gouda, waar men vroeger een aantal bloeiende pijpenfabrieken vond. Sedert dien tijd is de sigaar een gewichtig handelsartikel geworden. Ongeveer dertig jaren geleden vond men in de meeste tabakswinkels in ons land iemand aan een tafeltje zitten, die voor eigen debiet sigaren maakte; langzamerhand is echter het vervaardigen van sigaren op meer uitgebreide schaal begonnen, en sedert eenige jaren zijn in vele plaatsen van ons land reusachtige sigarenfabrieken verrezen, waarin duizenden menschen hun brood vinden. In Spanje rookt men sigaretten: zij bestaan uit rolletjes papier, met fijn gesneden tabak gevuld.

Het is zeer natuurlijk dat bij de zucht, om zooveel mogelijk de voorwerpen van dagelijksche behoefte fabriekmatig te bewerken, ook het oog gevestigd werd op de sigaar. Men is daarin nog niet kunnen slagen; met de sigaretten is dit echter wel het geval geweest, zooals de lezer op bijgaande afbeelding kan zien. Deze machine, uitgevonden door zekeren Cusini, eigenaar van de groote sigaren- fabriek La Honradez te Havanna, heeft de bewondering opgewekt van allen, die haar hebben gezien. Zij vervaardigt uit de haar voorgelegde stukjes papier en gesneden tabak niet minder dan 3600 sigaretten in het uur. In de fabriek La Honradez worden dagelijks ongeveer 3 millioen sigaretten vervaardigd. De machine rolt de blaadjes papier, welke haar bij gansche pakjes worden voorgelegd, verdeelt en brengt de tabak in de rolletjes en voorziet elke sigarette met een droogen stempel, die den naam der fabriek draagt.

Sigaretten-machine.

Een buitengewone brievenbesteller.

Eenigen tijd geleden vertrok een Italiaansche brik van Napels naar Odessa. Gedurende de reis hield de manschap zich, in den vrijen tijd, voornamelijk bezig met de jacht op zwaardvisschen, eene soort van makreelen, die met harpoenen gevangen worden. Zooals men weet, hebben de zwaardvisschen hun naam ontleend aan den vorm der bovenkaak. Zij zijn soms meer dan 400 pond zwaar, doch de jonge smaken zeer goed en worden vooral in Kalabrië en Sicilië voor eene lekkernij gehouden. De kok van bedoeld schip had eens op een dag het geluk een grooten zwaardvisch met zijn harpoen te treffen. Men sleepte het dier aan boord en maakte het daar af, doch toen de maag geopend werd vond men daarin, tot groote verwondering van alle aanwezigen, eene lederen zak met dertig brieven, die allen het postmerk van Konstantinopel droegen. De zak behoorde kennelijk aan het postkantoor van genoemde plaats en was waarschijnlijk door nalatigheid van een postbeambte in zee geraakt. De kapitein van de brik heeft, zoodra hij te Odessa aankwam, de brieven aan het postkantoor doen afgeven.

Eene zonderlinge liedertafel.

Dezer dagen bevond zich te Londen eene muziekale menagerie bestaande uit een aap en eenige katten. Eene vertooning werd aangekondigd en wat zag en hoorde het publiek? Deftig zat elk gestaarte muizer op een stoel en vóór hem stond een lessenaar waarop muziekpapier lag; Jokko, die als orkestmeester fungeerde, gaf het teeken met het traditioneele stokje en nu begon de geheele vergadering en corps te miaauwen. Gekker schouwspel had men nooit gezien, ieder schudde van het lachen en de vrolijkheid werkte voordeelig op de beurs van den eigenaar dezer zeldzame zangvereeniging.