Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 5

[p. 70]

Mijne Wenschen.

(Naar het Hoogduitsch van Blumauer.)

Het aardrijk is zoo breed, zoo wijd,

Als 't oog beschouwen kan;

Wien 't heel bezat noemde ik altijd

Een meer dan schatrijk man;

Maar 't was volkomen naar mijn zin
Had ik er slechts één plekjen in

En op een heuvel koos ik mij

Dien eng beperkten grond,

Opdat ik altijd, vrij en blij,

Kon uitzien in het rond,

Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat,
Al wat er op deze aard' bestaat.

[p. 71]

 

Maar op dit plekje stond ook dan

 

Een hutje naar mijn' zin,

 

Daar nestelde ik, vernoegde man;

 

Met vrouw en kind mij in;

 

Want leven zonder vrouw en kind

 

Is zeilen zonder stroom en wind.

 

 

 

En had ik daar een tuintje bij

 

Ik bouwde dit met vlijt,

 

Dan loonden versche groenten mij

 

Voor welbesteden tijd.

 

Ook plantte ik daar een' vruchtboom in,

 

Want snoepen is der kindren zin.

 

 

 

En leverde de wijnstok mij

 

Een goed glas Druivennat,

 

Er reisde vast geen vriend voorbij,

 

Die niet in 't hutje trad;

 

Wij kenden zorgen noch verdriet,

 

En telden hem de glazen niet.

 

 

[p. 72]

 

Hier bij moest nog een kleinood zijn,

 

Het dierbaarste op deze aard',

 

Een goed - nog meer dan vriend en wijn

 

Dan huis en tuintje waard.

 

De Vrijheid! - als 'k haar zoet niet smaak

 

Geeft mij al 't andre geen vermaak.

 

 

 

A.J. VAN DER AA.

antwerpen.