Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 5

[p. 39]

De Schrijver en de Muizen.
Fabel.

(Naar het Fransch van Florian.)

Een Schrijver klaagde eens, dat al 't geen hij immer schreef,

Voor rat noch muis beveiligd bleef;

Had hij het in bureau, in lade of kas gelegen,

De Muizen vonden 't allerwegen.

Hij plaatste een val, en kocht een Kat.

't Was te vergeefs; want Muis en Rat,

Hoe ook van allen kant belaagd,

Wist de gespannen strik en Poesjes klaauw te ontvlugten,
En de arme Schrijver zag zijn beste lettervruchten,

Of 't Dicht of Proza was, van 't Ongediert doorknaagd,

Het schendig ras bestond, met scherp-gewette tanden,

[p. 40]

 

Niet slechts het teeder Minnelied,

 

Maar zelfs het Treurspel aan te randen,

 

Ja, 't stoutste Heldendicht ontging zijn woede niet.

 

De man, wanhopig nu, (dit zal men wel verwachten,

 

Daar toe toch wordt een Schrijver ras vervoerd!)

 

Heeft Rattenkruid in de inkt geroerd;

 

Nu schreef hij weêr, - en 't viel juist uit naar zijn gedachten. -

 

Geen, die zijn knaagzucht weêrstand bood

 

En rat en muis at zich den dood.

 

 

 

‘Die Schrijver had gelijk,’ zal menig Lezer zeggen,

 

‘Hij handelde naar regt.’

 

Ik durf dit echter wederleggen;

 

Want, goed of slecht,

 

Geen enkel boek ziet men verkoopen,

 

Dat niet beknabbeld wordt, of dat de nijd niet schen',

 

En men onteert zijn pen

 

Door ze in Vergif te doopen.

 

 

 

A.J. VAN DER AA.

antwerpen.