Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 5

[p. 35]

Het Kameleon.

Think others see, as well as you.
Merrick.

Een Vreemdling wandelde aan de kust,
Waar de asch van 't groot Carthago rust:
Daar kwam een tweede hem te moet,
Als landsman kenlijk, bij zijn groet.

Men zet zich neêr, en 't lijdt niet lang
Of 't reisverhaal is drok te gang:
Elk brengt wilvaardig voor den dag,
Wat raars en schoons hij zwervend zag.
Tot A. begint: ‘Het koddigst dier,
Mij ooit bejegend, huisvest hier:
't Figuur haast als een hagedis;

[p. 36]

 

Een krulstaart, tien duim lang, zoo 'k gis;

 

De tong voor mug en vlieg te gaauw;

 

En nu de kleur? - denk! hemelblaauw!’

 

 

 

‘Blaauw! blaauw!’ smuilt B. ‘'k herken uw beest;

 

Maar, vriend, dat is nooit blaauw geweest.

 

Men hiet het een Kameleon.

 

Ik vond het, schuilend voor de zon

 

In 't lommer van een dadelbosch;

 

Daar kroop het, net zoo groen als 't mos!’

 

 

 

‘Noch boom, noch struik, een mijl in 't rond,

 

Waar ik het mijne kruipen vond:

 

Ginds; aan dien naakten puinhooptop.

 

Het volle daglicht scheen er op;

 

Geen mooglijkheid tot oogbedrog;

 

En 't Beest was blaauw; dat zeg ik nog!’

 

 

 

‘Groen! groen! geloof mij!’ ‘'k Zeg u blaauw!’

 

‘Groen!’ ‘Blaauw!’ Zoo gaat het; snaauw op snaauw.

 

Men stampvoet, blikoogt, vloekt, en zweert:

 

De vriendschap was in grim verkeerd!

[p. 37]

 

Als, zie, een Derde wandlaar kwam,

 

Die reeds van ver hun twist vernam!

 

Hij spreekt: ‘Mijn Heeren, kiest in mij

 

Een scheidsman! 'k hoor tot geen partij.

 

Bij 't lamplicht ving ik, heden nacht,

 

Het Dier, dat u aan 't kijven bragt,

 

En draag 't, in dezen doek geknoopt,

 

Naar Tunis, of 't er iemand koopt.

 

Ik weet naauwkeurig wat ik ving:

 

Zwart! pikzwart was het leelijk ding!

 

Is 't blaauw, of groen, dan sta ik klaar,

 

En eet het op, met huid en haar!’

 

 

 

De doek, waarin 't gevangen zit

 

Gaat los; zij zien het; - en 't blijkt wit! -

 

 

 

Géén sprak er, dan 't Kameleon;

 

Juist van een ras, dat spreken kon'.

 

Het sprak: ‘Goê luidjes, hoort hoe 't is;

 

Elk had gelijk, en elk had mis!

 

De kleur, bij dieren van mijn slag,

 

Verwisselt zes maal op een dag.

[p. 38]

 

Doch laat mij nu in vrede gaan!

 

'k Biede u een raad, als losgeld, aan:

 

Schijnt andren wat u krom scheen regt,

 

Heet niemand daadlijk dom of slecht.’

 

 

 

A. C W. STARING.

op den wildenborch.