Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 4

[p. 131]

De Zon en de Wolk,
Fabel.
(Naar het Hoogduitsche onrijm van Fulda.)

Een donkere onweerswolk schuift voor het wereldlicht,

En schijnt zijn' luister te verdooven,

Of poogt dien glans aan 't menschlijk oog te ontrooven

En 't is een wijl, alsof de Daggod zwicht:

Maar naauwlijks wijkt de wolk in 't ruim der ethertransen,
Of fluka borduurt de zon haar' rand met gouden glansen.

Zoo mag men ook den brave roemen,

Ja, hem een licht der wereld noemen,

Die wrevelmoed noch wraakzucht toont;

Maar die, door smaad noch hoon verbolgen,

Ver van zijn vijand te vervolgen,

Na de onderdrukking, hem veeleer met weldaân loont.

NINOVE.

F. DE VOS.