|
| |
| |
| |
Aan Amor.
Neen, Amor, wat ge ook moogt beloven,
Ik buk niet voor uw magt,
Ik laat de rust mij niet ontrooven,
Wat geef ik om een handvol rozen,
Met doornen aan den steel,
Neen 'k lach met al uw listig kozen,
Wat zoudt gij me in rampspoed wezen,
Al knielde ik voor u, neêr,
Geen kus toch kan die wond genezen
Of geeft 't geluk ons weêr;
| |
| |
Wel staak dus al uw ijdel pogen
Neen, 't wil van u niet zijn bedrogen,
Al vleit gij nog zoo zoet.
Ga heen, ga heen naar weeker harten
Ik gun aan elk verliefde smarten
Ga heen, ik wil in vrijheid leven,
Al woudt ge mij een Dafne geven
Ga heen, boei vrij, die zich laat boeijen,
Plukke elk, die wil, waar rozen bloeijen
Met valschen geur en blos,
Ik kies geen bloempjes van den Jongen,
Die immer liedjes heeft gezongen
Waarin elk woordje liegt.
| |
| |
Ga heen... maar stil, wie wendt haar schreden
Tot ons in gindsche laan?
O toef, Kupied! en hoor mijn beden,
Ei zeg, wie komt dáár aan?
O! zeg mij, zou het Laura wezen,
Die lieve en schoone maagd,
Die me in haar oog mijn heil doet lezen,
Wier deugd mijn hart behaagd?
Die mij, met lachjes op de wangen
Zoo dikwerf roerde door haar zangen,
Die mij, met roosjes om de slapen,
Zoo vaak, als met een hemelwapen,
De rimpels heeft ontplooid?
O toef, zij is het, magtig Zoontje
Kom, zing een zielverteedrend toontje,
Dan kniel ik voor u neêr;
| |
| |
O! lok de schoone aan mijne zijde,
Dan toeft mij 't zaligst uur,
Dan wordt mij 't leven eens zoo blijde
En eens zoo schoon Natuur.
Vergeef mij alles, wat zoo even
Me ontviel, in dollen waan,
Ik wij u willig lied en leven
En neem uwe eerdienst aan:
Ja, 'k geef mij willig in uw boeijen
Maar laat dan Laura voor mij gloeijen,
gorinchem.
W. DE KROES.
|
|
Auteursrechtvrij