Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 2

[p. 127]

Grafschrift op een jong Meisje.

Vrij naar het Fransch van Parny.

Haar leeftijd vervloog met haar kindsheid daar heen,
En lagchende, als de onschuld, wier beeld t'nis zij scheen,
Speelde op haar gelaat de bevalligheids toon,
De trekken der liefde, zoo schitt'rend, zoo schoon!
Na weinige maanden, begon in dit hart
Het knopje te ontkiemen van teedere smart;
Maar Hij, die zoo wijs over alles gebiedt,
Deed spoedig het roosje verzinken in 't niet;
Zij gaf ook gewillig haar leven, zoo waard,
Den Hemel, die 't bloempje te schoon vond voor de aard';
Haar ziel zweeft naar boven, terwijl zij, in 't graf,
Het stoff'lijk omkleedsel aan 't stof weêr hergaf.
Zóó wischt op het aanschijn een glimlach zich uit,
Zóó blijft er niets over van 't vog'len gefluit.

Haarlem.

J. SCHOUTEN.