Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 1

[p. 163]

Aan den onsterfelijken Jenner,
bij zijne komst in Holland.

Semper honos, nomenque tuum, laudesque manebunt.
Virg.

De doodelijkste pest, die immer de aard deed zuchten,

Wierp lang, in d'eersten bloei, de jeugd in 't grafzand neêr;

Of, zoo haar kracht ook soms vermogt den dood te ontvlugten,

't Ontluisterd voorhoofd droeg geen spoor van schoonheid meer.

Natuur deed, voor Gods troon, haar bangen noodkreet hooren:

‘Mijn vader! zie mijn kroost-ach! zie 't op 't wreedst vermoord!’

Zij zwijgt; de Godheid wenkt, en - Jenner wordt geboren.

Mijn Jenner komt. - Natuur! gij vondt uw beê verhoord.

Lang peinst zijn vlugge geest, in 't edel taak-voldingen,

En treft, bij 't runderdier, der volken redding aan:

Klink des, mijn lier,... doch neen! gij kunt geen Jenner zingen,

Hem kroont Dione zelv' met heilge mirteblaân.

[p. 164]

 

Zij ziet door hem haar rijk in eeuwgen luister bloeijen.

 

Geen moeder siddert meer voor 't leven van haar kroost:

 

Geen maagd meer, dat het gif, in 't onverdoofbaar gloeijen,

 

Het lieve roosje delgt, dat op haar koontjes bloost.

 

Geen vader drukt zijn kind, naauw kenbaar, meer op 't harte,

 

Noch treurt op 't jeugdig graf der telgjes van zijn bloed, -

 

Der telgjes, voor zijn oog bezweken in de smarte,

 

Gelijk het graan bezwijkt, wanneer de stormwind woedt.

 

Dit, Jenner, roemt uwe eeuw; dit zal ook 't nakroost roemen.

 

Wanneer geen tijdgenoot uw grootheid meer vermeldt,

 

Dan kroont de maagdenrij uw grafzerk nog met bloemen,

 

En zegt; Hij ruste zacht, die 't menschdom heeft hersteld!’

 

 

 

En wij - zoo dankbaarheid ook onzen naam mogt vieren,

 

Wijl uw geschenk, door ons, den dood zijn prooi ontrukt:

 

Zoo 't vaderland ons eert, dat zijn ook uw lauwrieren;

 

U wordt, in ons, de krans op d'achtbren kruin gedrukt.

 

 

 

C. VAN MARLE.

Vrij gevolgd naar het Latijn van den Hoogleeraar Kesteloot, die namens het Geneeskundig Bestuur den onsterfelijken Jenner toesprak.

brussel.

[p. *14]