Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 1

[p. 159]

Stellig.
(Aan Edwin.)

Stellig! stellig! dwaze speling

Met een veelomvattend woord!

Edwin! kent uw hoofd iets stelligs

Dat op aarde thuis behoort?

Is het menschlijk weten dan

Iets hetwelk niet falen kan?

Zeg mij: klimt de hoogste kennis,

Die ons deel wordt hier beneên,

Hooger op dan tot der dingen

Uiterlijken schijn alleen?

Zoo mijn oog de vormen ziet,

Van hun geesten weet het niet.

[p. 160]

 

Namen zijn het, Edwin, namen

 

Die ge mij ten beste geeft.

 

‘Leven’ spreekt gij. Wat is leven?

 

Zeg mij: hoe, waar door gij leeft?

 

Leid mijn' geest op tot de pit

 

Die er in het leven zit.

 

 

 

Zeeën, roemt gij, klieft een bodem.

 

Maar den aard van 't element,

 

Dat hem wegvoert uit uwe oogen,

 

Heeft uw wijsheid nooit gekend.

 

Voor het denkbeeld: ‘water,’ suft

 

Zelfs 't schranderste vernuft.

 

 

 

't Zij! die bodem volg' de sterren

 

Spoorloos, langs een waterbaan;

 

't Zij! uw vinger moog een' graadboog

 

Om den weg des hemels slaan;

 

Maar de hemel is u vreemd

 

Als het grassprietje op den beemd.

 

 

[p. 161]

 

Noch wat boven is op aarde,

 

Noch wat schuilt in haren schoot,

 

Noch de loop der aardsche dingen,

 

Noch het aanzijn, noch de dood,

 

Zelfs niet wat uw hart gelooft,

 

Is het weten van uw hoofd.

 

 

 

Op den bol dien wij bewonen,

 

Edwin, in het geen ge er vindt,

 

In den toestand, dien wij wachten,

 

Is het oog der menschen blind.

 

Slechts eene enkle heldre ster,

 

Ziet het oog der hoop van ver.

 

 

 

't Is de schoone ster des geestes,

 

Die zich uitdrukt in 't gewrocht,

 

Altoos voor den blik verborgen

 

En toch nooit vergeefs gezocht;

 

Altoos minnende, altoos goed,

 

Schenkende uit zijn' overvloed.

 

 

[p. 162]

 

Die met onmiskenbre wijsheid

 

Neêrziet op der schepslen lot,

 

Aller geesten kern en vader,

 

Zelf de Hoogste en Eerste.... God!

 

Edwin, slechts die heldre ster,

 

Ziet het oog der hoop van ver. -

 

 

 

Zonder God is menschlijk weten

 

Stukwerk, dat van gistr'en is,

 

En de wijsheid van deze aarde

 

Troostelooze duisternis;

 

Maar met God, alléén met Hem,

 

Heeft de schepping ziel en klem!

 

 

 

G. GRAVÉ, Jz.

amsterdam, 1825.