Het Belfort. Jaargang 14

[p. 54]

Rond de weide.

Een nevelige morgen!
De gierige zonne, zit
benauwd als 't ware, en wit
van waken, zien, en zorgen,
in 't grijs geluchte, en houdt

er al haar goud

verborgen....

Hoe donker schijnt de meersch,
waar bloemen zonder geuren,
bleekgeel, en blauw, en peersch,

in treuren.

Beweegloos staat de koe
in 't gras, en ziet niet hoe
rond haar, de malle kippen

de wei doortrippen

en 't groen aftippen. -

Ze rekt, van 's morgens moe,

den rooden hals, roept geeuwend,

schreeuwend:

boe!

en sluit haar muil traag toe!...

Geen meesjen in den hagedoren;
geen luchtlawerke stijgt
en laat haar hooglied hooren;
't Is alles stil en zwijgt:

geene aar die nijgt

in 't koren. -

Ik hoor alleen een hol

tweevoudig roepen, vol

en diep, als 't ware

de klare

zware

stem, van een die lijdend zit

ten gronde,

die boet en bidt

en klaagt in 't ronde!...

Koekoe! Koekoe!...

Daar komt ginds boven de elzenhaag

een lompe

donkerbruine vogel, laag,

met plompe

vleugelslagen, traag, heel traag,
Wegscherende over meersch en sompe!...

De gierige zonne zit nog staag

gehuld in grijze lompen!...

R. De Clerq.