Het Belfort. Jaargang 14

[p. 442]

Ik ben de zanger van 't Dietsche volk.⁽¹⁾

Langs 't lage land waar kronkelt en krult

de Schelde: reuzige waterslang,

zoo heimlijk murmelt of bruist en brult

haar hotsebotsend golvengezang,

daar zag ik, arme bloed,

den eersten zonnegloed.

Ik ben de zanger van 't Dietsche volk,

mijn lokken zijn lang en blond als goud,

gelijk de vogel in de wolk,

ik leve vrij en zinge stout,

vol liefdebrand

voor 't Vaderland!

Des morgens wandelend in het woud,

Ik luister naar het lieve lied

van vogelen vliegend in het hout,

terwijl de zon haar glansen giet

in eene gulden kroon,

op 't groene gras: mijn troon.

Ik ben de zanger van 't Dietsche volk,

mijn lokken zijn lang en blond als goud,

gelijk de vogel in de wolk,

ik leve vrij en zinge stout

vol liefdebrand

voor 't Vaderland!

(1) Getoondicht door Emiel Hullebrouck.

[p. 443]

 

Waar wingerd en wilde rozen blozend

 

omhelzen 't lage vensterraam,

 

en 't vrouwken onze kinderen koozend

 

uitgalmen leert Gods grooten naam,

 

daar zit ik welgezind

 

bij tabakpot en pint.

 

Ik ben de zanger van 't Dietsche volk,

 

mijn lokken zijn lang en blond als goud,

 

gelijk de vogel in de wolk,

 

ik leve vrij en zinge stout,

 

vol liefdebrand

 

voor 't Vaderland!

 

 

 

Gendbrngge

 

Max Storme.