Het Belfort. Jaargang 14

[p. 439]

Ave Maria.

Zing mijn ziele! laat uw zangen
stijgen uit uw blijde borst,
ga vrij op de wolken hangen,
zing de Moeder' van uw vorst.
Zing! elk schepsel wil Haar loven,
polsen zwellen, herten slaan,
in een kinderlijk gelooven,
wijl de beden Haarwaarts gaan.

Cherubijnen, Tronen, Machten,
in een jubelend verbond,
dragen Haar op liefdeschachten
al de hemelkreitsen rond.
De englen spieiden vlerk en lokken
op de wang, en zingen 't lied
dat zij uit het snaartuig tokken,
en de Moeder tegenschiet.

't Zonlicht zendt in 't straalgewemel
Haar den eersten inorgengroet,
en de sterren aan den hemel
hangen saâm tot lichtenhoed.
't Windje fluistert in de kruinen
van de boomen Haar zijn zang.
en de grashalm op de duinen
looft Haar met het baargedrang.

De aadlaar laat zijn schreeuwen varen
door de wolk, en filomeel
stuurt van uit de lindeblaren,
Haar het liedjen uit de keel.

[p. 440]

 

Wolf en boschleeuw staan een stonde

 

stil in hun ontstuimge vlucht,

 

groeten Haar, het hoofd ten gronde,

 

in een eerbiedvol gezucht.

 

 

 

En de menschen!... Vuur en dampen

 

hangen over zee en land,

 

storten uit hun boezems rampen

 

op Europa's siddrend strand.

 

Vuur en dampenkring verzwinden,

 

't Glorielicht straalt uit den trans,

 

en men mag den zege binden

 

aan de vlag naast Rozenkrans.

 

 

 

Monsters stijgen uit de gronden!...

 

't Zuiden, dik van ontuchtdraf,

 

wil, lijk 't zwijn - met vuige monden

 

Godsdienst graven in een graf.

 

Monsters vallen lam geslagen

 

door de macht des Roozenhoeds,

 

wijl de Kristnen offers dragen

 

in de blijheid huns gemoeds.

 

 

 

En de menschen!... Zeemans hangen

 

- weergekeerd in veilge reê -

 

goud en blom en looverrangen

 

aan Haar voeten, met hun beê;

 

binden, als zij wederschieten

 

op der golven ingewand,

 

't beeld Maria's in de sprieten

 

als een zoet verzeekringspand.

 

 

 

En de menschen!... langs de wegen,

 

langs de straten, op het huis,

 

lacht Haar beeld den wandlaar tegen,

 

noopt hem tot het beêgesuis.

 

Vlaandren, waar geloof en zeden

 

ingeworteld in het bloed,

 

heerschen zooals in 't verleden,

 

zendt Haar ook zijn huldegroet.

[p. 441]

 

Onder statige eikenkronen,

 

hangt het beeld der Moeder-Maagd,

 

meiboom, vlag, en kransen tonen

 

hce het volk in 't hert Haar draagt.

 

En in 't rustige avondduisteren,

 

komt de moeder met het kind

 

aan den boom haar bede fluisteren

 

en een tuil op 't bankje bindt.

 

 

 

O Maria! zegen, zegen

 

toch dit duurbaar Vlaanderland;

 

wolven grijnzen 't huilend tegen

 

met den roodbeschuimden tand.

 

Wolven willen 't U ontiukken,

 

't Satan werpen als een prooi,

 

sla hun ruw gebit aan stukken,

 

keer van ons dit stormgeloei!

 

 

 

Steek den rooden draak in 't herte,

 

stil zijn grollend ingewand,

 

leid hem - hoe hij briesche en terte -

 

uit zijn roofhol aan uw hand.

 

Snoer hen, die voor Godesglorie

 

en voor tale strijden, vast;

 

zoo verbeidt hen de viktorie,

 

die in 't Kristne Vlaandren wast.

 

 

 

K.J. De Kempe.