Het Belfort. Jaargang 14

[p. 213]

Waarheen?

Wij reizen naar een ander land

En gaan er, blij van hart:

Daar slaat geen koude 't beekje in band;

Daar ligt de grond niet zwart;

Daar speelt de zon in stroomend nat

En kabbelenden vliet,

En strooit een bonten bloemenschat

Op 't groene grondtapiet.

Daar loopt men niet met de oogen dicht

En opgestoken kraag,

Gebukt, uit vrees dat in 't gezicht

U 't Noord zijn jachtsneeuw jaag';

Dáár waait het Zuid dat bot en knop

Met milden adem streelt,

En om uw recht gedragen kop

In frissche tochtjes speelt.

Daar zit de boer niet in den hoek

Gedrongen van den haard,

Maar 't landvolk - armen vlug en kloek -

Zet, buiten, 't werk in vaart.

't Vee staat op stal niet aan den band

Noch treurt in d'engen bocht,

Maar 't springt door 't hoog begraasde land

En weidt in vrije locht.

[p. 214]

 

Daar staat geen boom met kale kruin

 

En takken naakt en bloot;

 

Daar tooien zich de gaarde en tuin

 

Met bloesem wit en rood.

 

Daar prijkt de zon in hoogen gloor

 

En wekt, in veld en woud,

 

Van 't zangerige vooglenkoor

 

De stemmen honderdvoud.

 

 

 

Daar valt de nacht zoo gauw niet in

 

Noch slaapt de dag tot laat,

 

Maar vroeg rijst aan de hemeltin

 

De wakkre dageraad

 

En treedt de Zon uit de oosterpoort

 

En drilt haar gouden speer,

 

(Reuzinne fier, die 't grimmig Noord

 

Versloeg met gansch zijn heer.)

 

 

 

Zij stapt, gekroond met zegekrans,

 

Haar breede lichtbaan door

 

En alles baadt zich in haar glans

 

En jubelt op haar spoor...

 

Wij steevnen naar dit heerlijk strand:

 

Roeit aan met forsche hand!

 

Wij reizen naar een ander land -

 

Naar 't schoone Lenteland.

 

 

 

28 Februari.

 

D^r H. Claeys, pr.