Het Belfort. Jaargang 13

[p. 405]

1798 Boerenkrijg. 1898

Kantate

Muziek van Arth. Troffaes.

Uit te voeren bij de onthulling van het gedenkteeken te Overmeire, op Zondag 31 Juli 1898.

't Is ramp en weedom in de Vlaamsche gouwen
Die zuchten onder 't Fransche schrikbeheer;
't Is overal één jammeren en rouwen:
De vrijheid weg! Geen rust, geen welvaart meer!
Het Vaderland gekneld in slavenbanden;
Het volk gehoond met trotschen overmoed,
De jonglingschap gesleurd naar vreemde stranden,
Om 't beulenrot te steunen met haar bloed,
De tempels toe, ontheiligd en bestolen,
De priesters naar Cayenne, naar 't schavot.
Of, 't volk ten dienst, in stal of schuur verscholen
Trots doodsgevaar, voor Vlaanderland, voor God!

Op, te wapen! Op, te wapen!
Vlaamsche mannen! Vlaamsche knapen!
Hoog de vlag, voor God en Land!
Kloek gestreên voor Haard en Outer!
Grijpt geweer, en zeis en kouter,
Neemt al wat gij vindt ter hand
Hoort! de kreet gaat over 't land:
Weg de Fransche dwingeland,
Die met spot en helsche blijheid,
Hier den valschen boom der vrijheid

Heeft geplant!

Op te wapen! Op te wapen!
Vlaamsche mannen, Vlaamsche knapen,
Op voor God en Vaderland!

Welhoe, gij nietige Vlaamsche dwergen,
Gij durft het roekeloos bestaan
De groote republiek te tergen,
Die u in stof kan doen vergaan!
Welhoe, gij durft de vrijheid smaden,
U aangebracht met zwaard en lans
Maakt opstand, boeren, 'k zou 't u raden,
Men zal u leeren een nieuwen dans:

Brigands!

[p. 406]

Verhaal.

 

Uit Overmeire klinkt het sein door Vlaandrens gouwen.

 

Het Boerenleger snelt den vijand te gemoet,

 

Terwijl een smeekgebed, gestort door zusters, vrouwen,

 

Den Heere 't offer brengt der strijders lijf en bloed.

 

De Boerenkrijg vangt aan! De Fransche troepen wijken.

 

De vrijheidsboom ligt neer! verlossing is nabij.

 

De Fransche sanskulot zal haast de vlagge strijken:

 

Voor God en Vaderland! Ons Vlaanderen is vrij!

 

Helaas! te vroeg gejuicht, daar worden onze dappren

 

Op hunne beurt bestookt, verplet door overmacht;

 

Zij vallen roemvol neer, de Fransche vlag blijft wappren

 

En Vlaanderen zinkt terug in rouw er donkren nacht.

En toch melden

Van die helden

Boek en zang en kunstgewrocht,

Dat zij leefden

Dat zij streefden

Opdat Vlaandren leven mocht,

Dat zij leden

Dat zij streden

Voor geloof en land en haard;

Dat hun lijden

En hun strijden

Ons die schatten heeft bewaard!

Want, Vlaandren leeft, dank aan zijn heldenzonen,
Ja, Vlaandren leeft, zijn godsdienst en zijn taal!
Zijn Martelaars mag 't volk met lauwren kronen
Bij 't luid hosanna van de zegepraal.
Ja, Vlaandren leeft, en duldt geen slavenbanden,
Hem aangesnoerd door vreemde dwinglandij,
Het wordt geroemd tot op de verste stianden
Op 't veld der kunst, 't is edel, groot en vrij!
Hun zij ons dank, die voor de vrijheid vielen
Die 't Vaderland getrouw in ramp en wee,
Den nazaat leerden slechts voor God te knielen:
Het volk begroet hun eerezuil. Hoezee!

Gent, 11 April 1898.

A.V. Bultynck.