Het Belfort. Jaargang 13

[p. 64]

De strijd onzer vaderen is onze strijd

I.

Ons vaadren streden voor hun recht,

zij streden voor hun land,

zij streden voor het vrij bezit

van 't blonde Noordzeestrand.

Dat tuigt de glorierijke wraak

der Brugsche burgerhelden;

dat tuigt der Vlamen leeuwenmoed

ontblaakt in Kortnjks velden.

Wij ook, wij strijden voor ons recht,

wij strijden voor ons land,

daarvoor heeft elke Vlaamsche zoon

zijn eere en bloed verpand

Wij ook, wij willen van geen wijk

zoo min als de ouden weken,

wij willen vrij van vreemden dwang

in handlen zijn en spreken.

II.

Ons vaadren streden voor hun God,

verleden, kroost en haard,

en togen koen en onbeschroomd

ter heilige Kruisenvaart.

Der Turken trotsche Halve-maan

moest voor ons strijders wijken

en wapprend mocht de leeuwbanier,

op Sions wallen prijken.

Wij ook, wij strijden voor dien God,

wij staan voor Hem te weer,

en gorden moedig in 't gevaar

de wapens voor den Heer.

Wij blijven onzen God getrouw

tot 't einde van ons leven,

en als het moet ons have en bloed

dat zullen wij Hem geven.

III.

Ons vaadren streden voor hun taal,

voor d'ongeleenden tolk,

[p. 65]

 

dien God hun in zijn goedheid gaf

 

als 't kenmerk van hun volk.

 

Zij streden voor die Vlaamsche taal,

 

den spiegel van hun zeden,

 

voor heur, die, naast hun vrij bestaan,

 

door hen werd aangebeden.

 

 

 

Wij ook, wij strijden voor dien tolk,

 

wij strijden voor die taal;

 

ze is lang genoeg vertrapt, bespot,

 

door Zuiderling en Waal.

 

Wij dulden niet dat langer nog

 

ze ons moedertaal verfoeien,

 

wij willen heur in lied en beê

 

als vroeger weer doen vloeien.

IV.

Ons vaadren streden lang en fel

voor eigen aard en zeên;

zij wilden niet van ijdelen praal

en wufte grilligheên:

Zij hebben nooit hun Vlaamschen aard

verzaakt ofwel vergeten,

of 't geen hun van hun vaadren kwam

voor vreemden pronk versmeten.

Wij ook, wij strijden voor ons zeên

en d'ouden Vlaamschen aard

die trouw een echte Vlaamsche zoon

in hert en ziel bewaart.

Wij willen niet wat Frankrijk teelt

aan ongebondenheden,

maar wel dat d'oude zin herleev;

en leevt'lijk in 't verleden.

Dan op, o broederen, schaamt u niet!

Vooruit! voor land en taal!

Vooruit' voor God en eigen zeên!

let op geen hinderpaal

Vooruit met onbeweken moed.

Vooruit! en God zal geven

dat 's hemels zegen nederdaal

op al ons loflijk stieven.

Frederik de Beule,

Student.

Buggenhout.