Het Belfort. Jaargang 12

[p. 418]

De Koning van 't eiland Tristan d'Acunha, een Hollander.

Aan de vele bijzonderheden in het lezensweerdige opstel van Eerw. Heer J.-B. Martens, over het eiland Tristan d'Acunha, in de vorige bladzijden van dezen jaargang van het Belfort medegedeeld, ontbreekt er toch eene, die wel weerd is, hier nog bijgevoegd te worden. Het is deze: dat de zoogenoemde ongekroonde Koning van Tristan d'Acunha, die in dat opstel onder den naam van Pieter Green wordt voorgesteld (de Engelschen schrijven Peter Green), een Hollander is van geboorte, en geenszins een Engelschman, gelijk de naam, waaronder hij meest bekend is, zoude doen vermoeden. Oorspronkelijk heet de man dan ook niet alzoo. Peter Green is maar een verengelschte vorm van zijnen echten naam, die Pieter Groen luidt. Pieter Groen, de zoon van eenen eenvoudigen visscherman, is geboren en opgevoed te Katwijk aan Zee, een dorp, gelegen aan het strand der Noordzee, nabij de stad Leiden, in Holland. Hij is als jonge man, dienende als matroos op een Engelsch koopvaardijschip, door schipbreuk op Tristan d'Acunha aangeland. Hij is daar gebleven, en leeft daar nog heden (voor zoo verre de laatste berichten van daar strekken), als een hoogbejaard, eerweerdig grijsaard. Pieter Groen heeft nog in het vorige jaar, in 1896, eenen brief geschreven en gezonden aan zijne bloedverwanten te Katwijk, waarvan velen, die zijne tijdgenooten waren, thans reeds zijn overleden. Hij schreef nog behoorlijk goed Hollandsch, maar zijn taal was toch veelvuldig met Engelsch vermengd. Hij had nog bij dien brief ingesloten eene afbeelding, in lichtprint, van hem zelven, waarop hij voorgesteld is als een krachtvol grijsaard, met langen, witten baard. Officieren van een

[p. 419]

Engelsch schip, eenigen tijd te Tristan d'Acunha geankerd, hadden die lichtprinte voor Koning Pieter gemaakt.

Haarlem.

Johan Winkler.

Het Nieuws van den Dag, een Amsterdamsch Nieuwsblad, nummer van 23 April 1897, deelt nog het volgende mede:

‘Van wege de Britsche Regeering is weder een blauwboek uitgegeven, dat gewijd is aan Tristan da Cunha en de bevolking van dit merkwaardige eiland, waar onze voormalige landgenoot, Pieter Groen, of, zooals hij daar heet, Peter Green, de ongekroonde Koning is.

Gewoonlijk wordt dit eiland eenmaal 's jaars door een Britsch oorlogschip bezocht, waardoor dan eenige berichten worden verkregen omtrent de welvaart der bevolking, die thans 60 personen telt. Maar daar het niet gemakkelijk is een schip te vinden en het dikwijls moeilijk is het eiland te naderen, werd een paar jaren geleden, ook om de groote kosten te vermijden, voorgesteld het vervoer der brievenmalen op te dragen aan een der walvischvaarders. Ook scheen het de meening van het Britsche Ministerie van Koloniën, dat eenmaal in de vier jaren slechts een bezoek noodig was. Maar na eenige onderhandelingen bleef de tegenwoordige regeling toch gehandhaafd.

Verleden jaar zond de Koningin haar portret aan Peter Green, die daar zeer dankbaar voor was. Hij wordt beschreven als zeer oud en doof en met weinig of geen gezag meer. De 16 gezinnen op het eiland zijn op een communistischen grondslag georganiseerd en alles wordt gelijk gedeeld. Van de oorlogsschepen ontvangen ze bij voorkeur niets wat ze niet in voldoende hoeveelheid kunnen krijgen om de moeite der verdeeling waard te zijn.

In een der rapporten wordt gezegd, dat de physieke en moreele toestand der bevolking veel te wenschen overliet en dat het ras, bij gebrek aan nieuw bloed, snel achteruitging. Maar in de laatste rapporten wordt de gezondheidstoestand weder als zeer voldoende beschreven.

De meeste bewoners zijn afstammelingen van Green.

Spiritualiën en tabak worden niet gebruikt.

Het eenige onderwijs wordt gegeven door eene weduwe, uit St. Helena herkomstig, met name Swain; maar er is op het eiland geen geestelijke, en een predikant, die tevens als dokter en schoolmeester kon fungeefen, schijnt zeer noodig. Een voorstel, om de kinderen voor hunne opvoeding naar de Kaapkolonie te zenden, is niet aangenomen.

In vele rapporten straalt de vrees door, dat de bevolking nog slechts zwakjes samenhangt en de eerste de beste gelegenheid zal aangrijpen om het eiland te verlaten.