Het Belfort. Jaargang 11



[pagina 290]
Een Novemberdichtje. Wat vroeger, wat later, we gaan allemaal, Die broos zijn als 't rietje, die hard zijn als staal! Wat jonger, wat ouder... wat geeft het eraan? Wie denkt er op jaren, als het tijd wordt te gaan? En is het zoo erg dan, te rusten in vree? Het juk af te leggen van kommer en wee? En is het zoo vreeslijk te slapen in 't graf, Als de aarde enkel distels en doornen ons gaf? En 't geen wij hier laten... och! wat is het waard? 't Is goed, dat te loor gaat; 't is vreugd, die ontaardt! 't Is vriendschap, die afkoelt! lust, keerend tot leed; En haat is 't, en afgunst, in allerlei kleed! Wees gij maar geduldig, mijn harte, wees stil; Het gaat noch met leven noch sterven naar wil. Maar kreun niet, of steun niet, en schimp noch en smaal: Wat vroeger, wat later, we gaan allemaal. November 1895. Hilda Ram.