Het Belfort. Jaargang 11

[p. 197]

Den Edelen Heere Baron de Maere.

Gij hebt uw' naam geadeld,
Door meer dan ridderdeugd...
Dat heeft de vorst bezegeld;
Wij danken 't hem in vreugd.

Hij bracht zijn koningshulde
Aan 't harte goed en groot
Dat in zijn warmste liefde
Het volk van Vlaandren sloot.

Hij bracht zijn koningshulde
Den sterken, stouten geest
Wiens droom in glans herbouwde
Wat eenmaal was geweest -

Dat Brugge van 't verleden,
De rijke Noorderstad
Die als een landvorstinne
In glans gezeteld zat,

Wen, van de verste kusten
De zeilen aangespoed,
Haar watervlakten kruisten
Of rustten aan haar' voet,

En haar de schatten deelden
Uit elke lucht gebracht,
En zij zich 't hoofd zag kronen
Met schoonheid, pracht en macht,

[p. 198]

 

Terwijl de zon der welvaart,

 

Die klom ten hoogsten trans,

 

Haar kunsten deed ontluiken

 

In ongekenden glans;

 

 

 

Toen van hare edelvrouwen

 

De koninklijke pracht

 

Den pronk der koninginne

 

Beschaamd in schaduw bracht,

 

 

 

En, door geen weelde ontzenuwd,

 

Zij hare zonen zag

 

Hun heldenkracht bewaren

 

Voor Kortrijks goeden dag,

 

 

 

Zoo zaagt ge in al heur glorie

 

De blonde Noordermaagd,

 

Of was 't der toekomst glorie

 

Die ge in haar lichtkrans zaagt?

 

 

 

Herleving... Gij dorst hopen...

 

En deedt in werklijkheid

 

De breede baan haar open

 

Die naar die toekomst leidt.

 

 

 

Uw woord had hoog geklonken:

 

‘Neem, Brugge, uw Noordzee weer,

 

Uwe eeuwig volle bronne

 

Der welvaart van weleer.

 

 

 

Herleef! Uw Halletoren

 

Zal over 't zeevlak zien

 

Hoe weer de vreemde vlaggen

 

Hem groet en schatting biên;

 

 

 

En Werk en Handel brengen

 

Langs markt en straat en gracht

 

Het volksgedrang en 't leven

 

Gelijk het vroeger placht;

[p. 199]

 

En weêr uw kunstenaren

 

Van harp en van penseel

 

Verrijken uwe krone

 

Met glanzend kunstjuweel.’

 

 

 

Heil hem, die zijne krachten,

 

Volhardend in zijn strijd,

 

Aan 't heil en de verheffing

 

Van zijnen volksstam wijdt!

 

 

 

Zoo hebt ge uw' naam geadeld

 

Door meer dan ridderdeugd.

 

Dat heeft de vorst gehuldigd;

 

Wij danken 't hem in vreugd.

 

 

 

D^r H. Claeys, pr.