Het Belfort. Jaargang 10

[p. 348]

Het moederhart.

Jang had Janmaat rondgedobberd

Op de wilde en woeste zee;

Maar, bij al zijn zwerverstochten

Reisde steeds een wezen mee.

o, Dat wezen was hem dierbaar,

Gaf hem kracht in leed en zorg,

Droogde zijne heete tranen,

Bleef hem voor elk ontij borg.

Was in vreugde en lijdensstonden

Een'ge, ware deelgenoot;

Voor dat dierbaar, hemelsch wezen

Lag hij heel zijn harte bloot.

Immer, immer zweeft die beelt'nis

Langs zijn onvermoeiden geest,

Daarom heeft hij nooit of nimmer

Zelfs den felsten storm gevreesd.

Was het Japik, een der trouwen

Uit den ouden vriendenbond,

Die tot schertsen en tot spelen

't Best van al de kunst verstond?

Was het Aafje langs de duinen,

Dat zoo oolijk langs hem gleed?

Na de vischvangst vond hij 't immer

Tot zijn komst aan 't strand gereed.

Beider wezen was hem dierbaar,

Lenigden wel leed en smart

Maar het troostrijkste van allen

Was hem 't biddend moederhart!

Th.R.