Het Belfort. Jaargang 9

[p. 416]

Verlangen

O Gij, die de reuzen
Van steen en graniet
Gezet hebt als wachten
Door heel Uw gebied!

De zilveren stroomen,
Als meetsnoeren, trekt
Door alle gewesten,
Die 't wolkendak dekt!

Uw zon, dienaresse
Vol glorie en pracht,
De dagen doet tellen
Van 't menschengeslacht!

De starren daar omdrijft,
In 't droomenrijk uur,
Als kudden, door weiden
Van licht en azuur!

De daavrende donders,
Den dreunend' orkaan,
Als stem Uwer grootheid
Langs de aarde doet gaan!

Ach, mocht ik slechts éénmaal
U noemen, o Heer!
Ik vroeg van Uw rijkdom,
Uw gaven niet méér!

Gij hangt om de wouden
Een ruischend gordijn,
Tot tent waar de vooglen
Uw lofzangers zijn.

Gij weeft om de weiden
En velden een kleed,
Om heuvlen en dalen
Een bloementapeet.

Gij voert uit de bergen
De klaatrende bron,
En doopt haar al murmlend
In 't purper der zon.

Uw koeltjes bezielen
Het sluimrende graan,
Om golvend en ruischend
Op de akkers te staan.

De vogelkens tooit Gij
In donzen kleedij,
Stort geurenden honing
In 't kortken der bij.

Het lammeken steekt Gij
In sneeuwwitte vacht,
In zilver het maantje,
Dat vonkt in den nacht.

Gevederde gorgels
Herschept Ge in een lied,
Hun orgeltjes zwijgen
Uw heerlijkheid niet.

Stort ook in mijn boezem
Een liedjen, o Heer!
Al klinke 't niet helder,
Het klink' tot Uw eer!

Al is niet het kweelen
Des nachtegaals 't mijn,
O laat het dan 't jilpen
Van 't muschken maar zijn!

Geloofd en geprezen
Gedankt en gegroet,
O Heer, zij Uw Name,
Zoo liefdrijk en goed!

Stein.

P.N. Brouns.