Het Belfort. Jaargang 9

[p. 367]

De discipelen van Emmaüs.

Mane nobiscum, Domine, quoniam advesperascit et inclinata est jam dies.

Tot afscheid groet de Dagvorstin
Des Tempels gouden koepeltin,
Trompetgeschal roept overluid
Het volk ten avondoffer uit.

Het Paaschfeest stuwt in dichten drom
Aanbidders' naar het Heiligdom,
En Sion bauwt de psalmen na
Gejubeld op den Moriah.

Een tweetal wandelaars verlaat
Jerusalem en volgt de straat
Naar Emmaus, zoover men mag
Op reis gaan bij den Sabbatdag.

Vanaf hun onverhoedsch vertrek
Gewikkeld in een druk gesprek,
Ontwaren zij den vreemdling niet,
Die hun den groet der Vaadren biedt.

‘Welk onderwerp behandelt gij,
Israëlieten, zegt het mij,
Mij dunkt gij lieden zijt bedroefd,
Door kommernis en leed beproefd?’

Kleopas neemt verbaasd het woord:
‘Gij hebt van Jezus niet gehoord,
Den Christus eeuwen lang verwacht,
Op Golgotha ter dood gebracht.

Zijn wondren waren zonder tal;
Zoo Hij het is die komen zal,
Herstellen Davids rijk en kroon,
Eerbiedigt 't graf Jehova's Zoon.

[p. 368]

 

Het is de derde dag alreeds

 

Dat Hij te sluimren ligt en steeds

 

Verwachten wij het hart bedrukt,

 

Den meester ons zoo wreed ontrukt.

 

 

 

't Was heden in den morgenstond

 

Dat men de tombe ledig vond;

 

Wij zochten vruchteloos den Heer

 

En keerden met de vrouwen weer.’

 

 

 

- ‘O kleingeloovigen, van wie

 

Getuigt Jesaja's profetie,

 

Zoo niet van Jezus, 't vlekloos lam,

 

Dat uwe zonden op zich nam.

 

 

 

Ontrolt de schriften en doorzoekt

 

Hetgeen van Christus staat geboekt:

 

Hij koos de bittre lijdensbaan

 

Om tot zijn glorie in te gaan.’

 

 

 

De spreker onderrichtte hen

 

En gaande weg bereikte men

 

Het dorpjen Emmaüs alwaar

 

Men aandringt bij den wandelaar.

 

 

 

‘Blijf met ons Heer, de dag verkwijnt,

 

Het schemert reeds, de zon verdwijnt;

 

Deel met bedrukten, zonder praal,

 

Rabboni, 't needrig avondmaal.’

 

 

 

- ‘Het zij zoo, dat uw wensch geschied',’

 

Hij breekt het brood dat men hem biedt,

 

Herkend, verdwijnt de Zegenaar

 

Gelijk het neigend westerklaar.

 

 

 

Weerhouden werd uw sterflijk oog

 

Toen Jezus met u herwaarts toog,

 

Maar toch gevoeldet gij in Hem

 

Een meer dan bovenaardsche stem.

 

 

 

Hoe zalig werd uw hart ontroerd

 

Bij ieder woord door Hem gevoerd,

 

Als schonk Hij u den vredekus,

 

Discipelen van Emmaüs.

 

 

 

Keert weder, kondt den broed'ren aan:

 

‘De Heer is waarlijk opgestaan,

 

Wij hebben Hem na zijnen dood

 

Herkend aan 't breken van het brood.’

 

 

 

Hasselt.

 

Karel Quaedvlieg.