Het Belfort. Jaargang 9

[p. 168]

Het vischje.

Helder glanst de volle mane,

Lacht en lonkt op plasch en beke;

Doch de visscher zit langs d'oevers

Met zijn moordend net aan 't loeren.

Vischje, vischje, kom niet boven

Anders zijt ge slim bedrogen!

Blijdzaam pinken witte sterren,

Lonken glanzend op de wateren;

Doch een grimmig ooge aan 't gloeien,

Zit u boozig aan te grijnzen.

Vischje, vischje, blijf van onder,

Anders leeft g' uw laatste stonden!

Geurig aêmen waterrozen

Boven 't vlak hun volle reuken;

Doch er domp'len looze strikken

Die bereid zijn u te vangen.

Vischje, vischje rijs niet opwaarts,

Anders komt gij nooit meer neêrwaarts!

Lacij! 't vischje 'n wou niet luisteren:

't Kwam naar boven, 't speelde en 't stoeide;

Doch het werd in 't net gevangen

En 't verloos zijn zalig leven!

Varen geene lijk het vischje

Op dees booze en droeve wereld?...

Poperinghe, 8 Dec. 1893.

Nino.