Het Belfort. Jaargang 8

[p. 381]

In de duinen.

Traagzaam zinkt de zonne in 't Westen

Over Duine en Zandhil heên;

Nijgend verft ze d'hemelvesten

En bepurpert 't vlak der zeën.

Daar in 't dorpjen rijst de toren

Grijs en grouw, en 't haantje blinkt,

Wen de zonne, in 't avondgloren

Hem een laatste vaarwel winkt.

't Duister daalt uit zwijgend' hemelen:

Stilte en vrede dalen meê.

In het luchtruim sterren schemelen;

Kalme rust aâmt land en zee.

Nino.

Poperinghe.