Het Belfort. Jaargang 8



[pagina 380]
Levenstaak. Aan Mejuffrouw M.E.B. Gelukkig, die een werk te doen, een last te dragen heeft; Wiens dagen zijn gevuld met zorg, die weet waarvoor hij leeft; Die zonder rust maar voortgaat, voort, hoe hij ook zwoegt en zweet; Die altijd maar op andren denkt, en zoo zichzelv' vergeet; Die 't vol bewustzijn in zich draagt van een bepaalde taak: Die toch zijgt nimmer moedloos neer, al zucht en kreunt hij vaak. Hoe duister hem het leven zij, hem schijnt toch steeds een licht Het doel dat hij voor oogen heeft, 't vervullen van zijn plicht. Hem vallen nooit de handen af, hem durft geen twijfel aan Hij weet, dat, zoo hij zwicht of wijkt, er anderen vergaan. Zijn zelfverzaking sterkt hem 't hart en houdt hem kloek en recht, Al noemt hij in zijn ootmoed zich een nuttelooze knecht. Hilda Ram. Antwerpen, Meert '93.