Het Belfort. Jaargang 7

[p. 287]

H. Thomas van Aquinen
(Feestdag 7^en Maart).

Aan mijnen vriend E.

HOOGER als de blauwe transen
Waar de lieve zonne aan lacht,
Hooger als de sterren pinken
In het duister van den nacht; -

Hooge in 't oord der eeuwge vreugden
Waar de Heere 't goede loont,
Schittert d'Heilge van Aquinen
Met der deugden glans omkroond.

't Was een Engel hier op aarde:
Engel om der Englen deugd
Die in hem ontlook en bloeide,
Sinds zijn prilste levensjeugd.

Blank gelijk de lelie blank is,
Zuiver als de heldre vloed,
Glanzend als de straal der zonne, -
Was zijn vroom en recht gemoed!

Vaarwel! zei hij aan den wereld
Die hem wenkend tegenloeg,
En voor weelde en aardsche schatten
Hem zijn hert, - zijn ziele vroeg!

Vaarwel! zei hij de ijdle vreugden,
En hij toog ter kloosterkluis,
Waar hij strenge boete pleegde,
Ver van 's werelds woest gedruisch.

[p. 288]

 

Daar, - daar schiep hij wonderwerken,

 

Werken lijk door 's menschen geest,

 

In geen reeks van jaar - noch eeuwen

 

Nooit en zijn volwrocht geweest.

 

 

 

Daar zong hij zijn hemelzangen,

 

- Echos van der Englen Koor -

 

Waar het diepste der Geheimen

 

In gevierd wordt, de eeuwen dóór!

 

 

 

Daar geknield vóór 't Christikruise,

 

Heeft hij 't godlijk wonderwoord,

 

- ‘Goed hebt gij van Mij geschreven’

 

Uit des Heeren mond gehoord!

 

 

 

Daar vloog heen zijn schoone ziele

 

Afgehaald door d'Englenstoet

 

Die haar uit der Heemlen Stede

 

Bracht den blijden welkomgroet:

 

 

 

Hooger vloog zij als de transen

 

Waar de lieve zonne aan lacht,

 

Hooger als de sterren pinken

 

In het duister van den nacht; -

 

 

 

Hooge in 't oord der zaalge vreugden

 

Waar de Heere 't goede loont,

 

Waar zij thans voor eeuwig schittert,

 

Met der deugden glans omkroond.

 

 

 

Godewin Vlaemscfried.