Het Belfort. Jaargang 6

[p. 308]

De Vlaamsche lier.

Aan E. WEEMAES, S.J.
bij de tweede uitgaaf zijner Gezangen⁽¹⁾.

O ja, 't is schoon, het vaandel planten
Voor vaderland en moedertaal.

E. Weemaes. Tegen zedelooze zangen.

TOEN Gij, zestig jaar geleên,

Van de Zwitsersche Alpen daalde⁽²⁾,

Naar de Vlaamsche vlakten heen,

Waar U 't eerste licht bestraalde,

Droegt Gij niet het kruis alleen,

't Wapen van Loyola's telgen:

Even manlijk, even fier,

Tradt Gij op voor 't oog der Belgen

Met de aloude Vlaamsche lier.

Na den korten broederstrijd

Weer in stille rust gezeten,

Zag het Vlaamsche volk met spijt

Zijne taal in 't slijk gesmeten, -

Of de fiere Vlaamsche Leeuw

Wolf en jakhals na moest huilen,

Na den roem van vroeger eeuw

In het donker weg moest schuilen,

En in 't Fransch zijn schand verpruilen, -

Hij, gewoon aan jubelschreeuw!

(1) Pas verschenen bij den heer H. Van der Schelden, Onderstraat, 24, Gent. In het Bien Public van 17 Augustus stond eene zeer vleiende beoordeeling over het werk.

(2) De Eerw. Heer Weemaes vertoefde van 1828 tot 1833 in Zwitserland. Verschillende stukjes uit zijn dichtbundel dagteekenen uit dat tijdperk.

[p. 309]

 

Dichter! U zegt Vlaandren dank.

 

Door de Vlaamsche velden ruischte

 

Weder Vlaamsche harpeklank;

 

Uit den Vlaamschen boezem bruiste

 

't Vlaamsche lied weer vrij en vrank.

 

Gij hadt de echte snaar geslagen,

 

't Vlaamsche vaandel hoog gedragen,

 

Naast Cracco en Ledeganck,

 

Vóór de Koninck 't licht zag dagen,

 

Vóór wij 't eerste flikkren zagen

 

Van Gezelle's dichtersprank.

 

 

 

't Was het echte Vlaamsche lied,

 

- Blij-godsdienstig, stil-verheven, -

 

Dat uit vollen boezem vliet:

 

Zóó er Vondels harp ontzweven,

 

Zóó er Poirters' Duifken biedt.

 

'k Mocht het in mijn kindsheid hooren,

 

Daavrend door de tempelkoren,

 

Ver van Vlaandrens grondgebied⁽¹⁾,

 

En - wat heugnis ging verloren -

 

Dichter! dát vergeet ik niet.

 

 

 

Niet alleen in 't heiligdom:

 

Bij de wieg en op de graven

 

Strooit uw lier haar liedren om,

 

Spreidt uw veder dichtergaven.

 

Naast een bruid en bruidegom

 

Zingt Gij nonnen en begijnen;

 

Naast de schooljeugd en den wees

 

Doet Gij wie uw bladen leez'

 

Helden, helden Gods verschijnen,

 

Christus' wakkre paladijnen,

 

Riddren zonder blaam of vrees.

(1) Sommige liederen uit de eerste uitgave (1852) werden door hunne opneming in het ‘Handboekje voor Congreganisten’ bij de Katholieken van Noord-Nederland algemeen bekend en geliefd.

[p. 310]

 

Priester! wat uw priesterhand

 

In die vijftig, zestig jaren

 

Heeft op d'akker Gods geplant, -

 

Wat Gij mocht aan vrucht vergaren

 

Voor een beter vaderland:

 

't Staat in 's levens boek geschreven,

 

Waar geen menschenoog het ziet.

 

Dichter! wat uw zangster biedt,

 

Wat uw zilvren harp ontvliet,

 

Wat uw veder achterliet:

 

Dát blijft in ons midden leven,

 

't Onverfranschte Vlaamsche lied

 

Blijft door Vlaandrens beemden zweven,

 

En vergaat in de eeuwen niet.

 

 

 

Maastricht.

 

Jan de Brabanter.