Het Belfort. Jaargang 5

[p. 380]

Aan den christen Vlaamschen meester Edgar Tinel,

bij zijne schitterende zegepraal van Frankfurt, waar zijn oratorio ‘S^t Franciscus’ gezongen wierd den 17 November, 1890.

HET trotsche Frankfurt knielt voor u, Franciscus, neder;

Zijne oog, vol tranen, rust op uw doorwonden voet;

Zijn boezem brandt en jaagt van ongekenden gloed;

Zijn lippe raakt uw pij en kust ze, heet en teeder.

Het weeldig Frankfurt - oor en hert vol zangen zoet,

Waar hemeltoon in suist en ruischende Englenveder -

Rijst op, en zingt, en wekt door Duitschland heen en weder

Den lof der Armoê, die zijn weelde blozen doet.

Zóó kan alleen 't Geloof der blinden oogen raken!

Zóó kan 't Geloof alleen de Liefde weer doen blaken

Sinds lang, door haat en waan, in 't kwijnend hert gedoofd!

Zóó won ze Winfrid⁽¹⁾ eens en dwong de Duitsche volken

Te knielen voor den God, in wien zijn geest gelooft:

Tinel, zóó mocht ook Gij hun uw Geloof vertolken!

Eug. de Lepeleer.

Op Sinte-Cecilia's dag, 1890.

(1) Winfrid = S^t Bonifatius, de eerste en grootste Apostel van Duitschland.