Het Belfort. Jaargang 5

[p. 151]

Heil den Koning!

DE hymne van een volk in vreugd

Dat 's Heeren gunst en 's Konings deugd

Eenstemmig looft in jubelgalmen,

Geestdriftig dankt in hoogtijdspsalmen!

De Volksstaat, zestig maal verjaard,

Erkentlijk om den troon geschaard

Die rijst omschaûwd van vredepalmen!

Ons Koning, zeetlend op den troon,

Draagt om zijn diadeem de kroon

Getrensd uit de eedle zilverblâren

Der eerste vijf en twintig jaren

Van 't wijs en vaderlijk beleid

Dat Belgie's onafhanklijkheid

In heil en vrede mocht bewaren.

De vorst benijdt geene eertrofee

Waarbij der moeders ach en wee

't Bazuingeschal der zegekoren

Met jammerenden rouwklank storen.

Zijn eignen wensch heeft hij volbracht:

Voor 't land het heil, den roem, de macht

Uit vrede en vlijt en recht geboren.

[p. 152]

 

En maakt de levensbloei den grond

 

Ons eng, een breedren horizont

 

Ontsluit hij, zorgend, voór onze oogen

 

Een wereld wint zijn vreedzaam pogen...

 

Uw Koning, Belgie, treedt u voor!

 

Spoed ter beschaving op zijn spoor

 

En volg naar glorie en vermogen!

 

 

 

De Koning doet zijn woord gestand,

 

En eerlijk trouw blijft hem het land.

 

De Vorst zal op de Natie leunen,

 

De Natie op haar' Koning steunen;

 

(Die trouw aan wederzijdschen plicht

 

Maakt aan den Vorst den schepter licht)

 

Tot eens een danklied hem zal dreunen

 

 

 

Als elders nooit is opgegaan -

 

Wanneer, met rijke vracht gelaân,

 

Uit gindsche verre reuzenstroomen

 

De handelsbooten binnenstoomen,

 

En onze stout ontworpen hoop,

 

Vór 't oog van 't wonderend Euroop,

 

Tot zege en zegen is gekomen.

 

 

 

D^r H. Claeys, pr.